Μερικές σκέψεις σχετικά με την επιμόρφωση

Ορμώμενος από κάποια σχόλια για τα Χαρούμενα Μαθηματικά καταθέτω τις παρακάτω σκέψεις σαν ερεθίσματα για περαιτέρω προβληματισμό:


Α) Για να μπεις στο διδασκαλείο, αλλά και σε αρκετά μεταπτυχιακά προγράμματα, πρέπει να πρωτεύσεις σε εισαγωγικές εξετάσεις. Η απορία μου είναι απλή. Ποιοι έχουν περισσότερη ανάγκη την επιμόρφωση; Αυτοί που πέρασαν ή αυτοί που κόπηκαν στις εξετάσεις;


Β) Στην πράξη όσοι έχουν αρκετά τυπικά προσόντα (διδασκαλείο, μεταπτυχιακά, διδακτορικό) αποζητούν θέσεις μακριά από την τάξη, όπως διευθυντές, σύμβουλοι ή προϊστάμενοι. Επιμορφωνόμαστε για να απομακρυνθούμε από την καρδιά του επαγγέλματός μας;


Γ) Γιατί το ΥΠΕΠΘ δεν εκδίδει βιβλία τα οποία να αποστέλλονται δωρεάν σε όλα τα σχολεία σχετικά με φλέγοντα παιδαγωγικά – διδακτικά θέματα, όπως τρόπους διαμόρφωσης του μαθήματος ούτως ώστε να ενσωματωθούν στο μάθημα οι αλλοδαποί μαθητές ή οι μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες; Το κόστος δεν είναι υπερβολικό αλλά η συμβολή τους στην επιμόρφωση μπορεί να είναι ανεκτίμητη.


Δ) Για να επιτευχθεί η πολυδιαφημιζόμενη αυτοεπιμόρφωση, πρέπει να καταβληθούν χρήματα από την τσέπη του εκπαιδευτικού. Αντίθετα, αυτός που επιλέγει να μην αυτοεπιμορφωθεί στην ουσία εξοικονομεί χρήματα. Μήπως είμαστε το μόνο επάγγελμα που το να είσαι καλός συνεπάγεται να χάνεις χρήματα;

Σχόλια

Ο χρήστης Xrysostomos είπε…
Χμ...

Οδυσσέα, βάζεις ωραία θέματα στο μπλογκοτράπεζο και με φτιάχνεις!

Λοιπόν. Οι απόψεις μου ξεκινούν από τη διαπίστωση ότι ένα μεγάλο ποσοστό συναδέλφων, ΔΕΝ θέλουν να γίνει καλύτερη η δουλειά τους. Στην ουσία ΔΕΝ θέλουν να επιμορφωθούν.

Μιλάμε και για ανθρώπους που, οπως λες, "έχουν αρκετά τυπικά προσόντα [...] και αποζητούν θέσεις μακριά από την τάξη, όπως διευθυντές, σύμβουλοι ή προϊστάμενοι.

Η πιθανή λύση που βλέπω εγώ, είναι οι επιμορφώσεις να ΜΗΝ μετρούν ως κάτι "συν" σε οποιαδήποτε διαδικασία αξιολόγησης.

Ούτε οι "κυνηγοί χαρτιών" θα συμμαζεύονται σε αυτές κατεβάζοντας το επίπεδο χιλιόμετρα κάτω, ούτε και όσοι πραγματικά νοιάζονται να επιμορφωθούν θα συναντούν προβλήματα προτεραιότητας ("Για να μπεις στο διδασκαλείο, αλλά και σε αρκετά μεταπτυχιακά προγράμματα, πρέπει να πρωτεύσεις σε εισαγωγικές εξετάσεις")

Και το καλύτερο, για το τέλος.

Ούτε να πληρώνεσαι για τις επιμορφώσεις, ούτε να πληρώνεις.

Να κοπιάζεις για να μάθεις.

Έτσι απλά.

Με την ίδια λογική που καθημερινά το ίδιο ζητάμε από τους μαθητές μας...
Ο χρήστης Γιάννης Μιχαηλίδης είπε…
Χρυσόστομε, συμφωνώ εν πολλοίς με τις απόψεις σου.

Πιστεύω πάντως πως ένα ακόμα μεγάλο ποσοστό περιλαμβάνει αυτούς που δεν κατανοούν ότι οι δουλειά μας είναι καταρχήν επιστημονική. Επομένως συνεπάγεται βελτίωση, που στην πράξη σημαίνει αλλαγή των διδακτικών συνηθειών μας. Έχω βαρεθεί να βλέπω ανθρώπους να δουλεύουν με ένα συγκεκριμένο τρόπο επί χρόνια και να μην αλλάζουν όχι επειδή βαριούνται, άλλη κατηγορία αυτοί, αλλά επειδή δεν καταλαβαίνουν ότι υπάρχει εξέλιξη στο επάγγελμά μας.
Ο χρήστης ο δυσλεξικός δάσκαλος είπε…
Οδυσσέα , συμφωνώ απόλυτα με τα Β , Γ και Δ. Για το Α έχω να πω ότι όλοι έχουμε ανάγκη από επιμόρφωση αλλά από τους σωστούς επιμορφωτές! Ισως θα ήταν καλό να παρέχονται 2-3 επιμορφωτικά σεμινάρια κάθε χρόνο από τα ΠΕΚ και να τα παρακολουθεί όποιος θέλει. Ένα θέμα είναι ,βέβαια, το πότε θα γίνονται αυτά τα σεμινάρια...

Χρυσόστομε , δεν είμαι σίγουρος ότι οι εκπ/κοι ΔΕΝ θέλουν να γίνει καλύτερα η δουλειά τους. Ισως να μην ξέρουν τον τρόπο(εδώ ανήκω κι εγώ...) , ίσως να έχουν δοκιμάσει και να 'χουν απογοητευτεί , ίσως να μην έχουν χρόνο να διαθέσουν , ίσως να χρειάζονται και τη σωστή υποστήριξη που δεν υπάρχει κλπ.
Ο χρήστης Γιάννης Μιχαηλίδης είπε…
Δυσλεξικέ δάσκαλε όταν έγραψες "αλλά από τους σωστούς επιμορφωτές!" έθεσες ένα πολύ μεγάλο θέμα. Η γνώμη μου είναι πως πάσχουμε περισσότερο στους επιμορφωτές παρά στους εκπαιδευτικούς. Τούτο πιστεύω πως συμβαίνει επειδή έχουν ασχοληθεί σε μεγάλο βαθμό με τη θεωρία, αλλά κατέχουν θέσεις που τους έχουν απομακρύνει από τη διδακτική πράξη. Έτσι στερούνται την πολύτιμη σύνδεση που εμείς χρειαζόμαστε.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Σχετικά με το (Β):
Θα είχε ενδιαφέρον μια έρευνα για το αν "πιάνουν τόπο" τα χρήματα που δαπανώνται για τις εκπαιδευτικές άδειες.
Όχι για το αν ολοκληρώνει ο χρήστης μιας τέτοιας άδειας τις σπουδές του (είναι κι αυτό ένα θέμα), αλλά για τις ποιοτικές αλλαγές στην εκπ/κή διαδικασία. Τελικά τα παιδιά εισπράττουν κάτι;
Ο χρήστης Γιάννης Μιχαηλίδης είπε…
Γρηγόρη, πολύ ενδιαφέρουσα η παρατήρησή σου. Δεν θέλω να είμαι απαισιόδοξος, επομένως να πιστεύω πως στην πλειοψηφία των περιπτώσεων η επένδυση θα απέδιδε καρπούς.