Τρίτη ενδιαϕέρουσα πρόταση που διάβασα σε αυτό το κείμενο είναι οι συμβουλές σχετικά με το πώς πρέπει να μελετούν οι μαθητές. Η έρευνα προτείνει πως αντί να μελετήσεις, π.χ., 3 συνεχόμενες ώρες σε μια μέρα είναι καλύτερα να αφιερώσεις μία ώρα κάθε μέρα για τρεις μέρες. Δηλαδή, αντί να μελετήσεις μαζικά πολλές ώρες σε μια δυο μέρες, είναι καλύτερα να απλώσεις τον χρόνο μελέτης σε περισσότερες μέρες μειώνοντας παράλληλα τον χρόνο εργασίας ανά ημέρα.
Επίσης, αν ο εκπαιδευτικός επιθυμεί να επαναλάβει κεντρικά σημεία, είναι καλύτερα η επανάληψη να πραγματοποιείται πολλές εβδομάδες, ακόμα και μήνες, μετά τα πρώτα μαθήματα, παρά σχετικά σύντομα. Και πάλι η απόδοση των μαθητών θα είναι υψηλότερη. Φυσικά, στην αρχή οι μαθητές δε θα θυμούνται πολλά, γρήγορα όμως η μνήμη τους θα αποκατασταθεί.
Το τελευταίο σημείο πιστεύω ότι είναι και το πιο ενδιαϕέρον. Πολύ συχνά κατηγορούμε τους συναδέλϕους που προηγήθηκαν για τη δουλειά τους. Περιμένουμε οι μαθητές μας να ξέρουν όλα όσα διδάχτηκαν την περσινή χρονιά. Σπάνια συμβαίνει. Απεναντίας, πρέπει να τα διδάξουμε πάλι, με αποτέλεσμα να πιστεύουμε ότι τα έμαθαν από μας· μα δεν είναι έτσι. Στην πραγματικότητα τους τα θυμίζουμε, επαναλαμβάνοντας την ύλη μετά την πάροδο μηνών! Και γι' αυτό καταλήγουν να τα θυμούνται καλύτερα.
Προφανώς, η επανάληψη της ύλης μετά την πάροδο μεγάλου χρονικού διαστήματος δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις, όπως, λ.χ., για την προπαίδεια. Είναι όμως μια χαρά πρόταση για την Ιστορία ή τη Γεωγραφία στα οποία τα παιδιά εκτίθενται ουσιαστικά μόνο μια φορά σε κάθε κεφάλαιο.
Επίσης, αν ο εκπαιδευτικός επιθυμεί να επαναλάβει κεντρικά σημεία, είναι καλύτερα η επανάληψη να πραγματοποιείται πολλές εβδομάδες, ακόμα και μήνες, μετά τα πρώτα μαθήματα, παρά σχετικά σύντομα. Και πάλι η απόδοση των μαθητών θα είναι υψηλότερη. Φυσικά, στην αρχή οι μαθητές δε θα θυμούνται πολλά, γρήγορα όμως η μνήμη τους θα αποκατασταθεί.
Το τελευταίο σημείο πιστεύω ότι είναι και το πιο ενδιαϕέρον. Πολύ συχνά κατηγορούμε τους συναδέλϕους που προηγήθηκαν για τη δουλειά τους. Περιμένουμε οι μαθητές μας να ξέρουν όλα όσα διδάχτηκαν την περσινή χρονιά. Σπάνια συμβαίνει. Απεναντίας, πρέπει να τα διδάξουμε πάλι, με αποτέλεσμα να πιστεύουμε ότι τα έμαθαν από μας· μα δεν είναι έτσι. Στην πραγματικότητα τους τα θυμίζουμε, επαναλαμβάνοντας την ύλη μετά την πάροδο μηνών! Και γι' αυτό καταλήγουν να τα θυμούνται καλύτερα.
Προφανώς, η επανάληψη της ύλης μετά την πάροδο μεγάλου χρονικού διαστήματος δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις, όπως, λ.χ., για την προπαίδεια. Είναι όμως μια χαρά πρόταση για την Ιστορία ή τη Γεωγραφία στα οποία τα παιδιά εκτίθενται ουσιαστικά μόνο μια φορά σε κάθε κεφάλαιο.
Σχόλια