Μιας και μας έχουν κατακλύσει δεκάδες σεμινάρια, επιμορφώσεις, μεταπτυχιακά, αποφάσισα να γράψω κάποιες σκέψεις για το πώς είναι δυνατόν να αποφύγουμε αυτά που δεν αξίζουν. Η γνώμη μου είναι πως όταν βλέπουμε τα παρακάτω στοιχεία δεν πρέπει να ασχοληθούμε μαζί τους.
Α) Στηρίζουν την αξία των προτάσεών τους στο πόσο χαρούμενα είναι τα παιδιά κατά τη διάρκεια των δραστηριοτήτων και δεν αναφέρουν τίποτα για τις επιδόσεις τους. Καλό είναι να μη μυθοποιούμε την χαρά των παιδιών. Τα παιδιά μπορούν να είναι χαρούμενα για πάρα πολλούς λόγους και κυρίως όταν δεν κάνουν μάθημα. Στη δουλειά μας πρέπει να συνυπολογίζουμε και το αν μαθαίνουν και το πόσο μαθαίνουν. Σκεφτείτε το εξής: έχετε φτιάξει μία πρωτότυπη δραστηριότητα για την ορθογραφία μέσα από την οποία βλέπετε ότι οι μαθητές σας μαθαίνουν πραγματικά καλά ορθογραφία. Τι θα λέγατε για να τη διαφημίσετε; Πόσο χαρούμενα είναι τα παιδιά ή ότι επιτέλους μαθαίνουν ορθογραφία; Γίνεται να κατορθώνεις το δεύτερο και να το κρύβεις;
Β) Αναφέρουν ως αποδεικτικά στοιχεία δηλώσεις εκπαιδευτικών. Μπορεί ένας εκπαιδευτικός να εφαρμόσει μία τεχνική και να μείνει ευχαριστημένος. Το θέμα είναι ότι υπάρχουν δεκάδες εκατομμύρια εκπαιδευτικοί σε όλο τον κόσμο. Πόσο δύσκολο είναι να βρεθεί ένας άλλος εκπαιδευτικός που διδάσκει το ίδιο ακριβώς αντικείμενο με έναν διαφορετικό τρόπο και δηλώνει και αυτός ότι είναι ευχαριστημένος; Πώς θα διαπιστώσουμε ποιος από τους δύο έχει δίκιο;
Γ) Γράφουν ότι οι μαθητές πιστεύουν πως μαθαίνουν καλύτερα με αυτόν τον τρόπο. Και πάλι λέω ότι υπάρχουν εκατοντάδες εκατομμύρια μαθητών σε όλο τον κόσμο. Πόσο δύσκολο είναι να βρεθούν κάποιοι μαθητές που θεωρούν ότι μαθαίνουν καλύτερα με έναν άλλον τρόπο; Ποιοι μαθητές έχουν δίκιο;
Δ) Δηλώνουν ότι αναπτύσσουν τη δημιουργική σκέψη, την κριτική σκέψη, την επικοινωνία, τη συνεργασία και όλες τις δεξιότητες του 21ου αιώνα. Σκεφτείτε προς στιγμή πόσο δύσκολο είναι να διδάξουμε τα παραδοσιακά μαθήματα. Πόσο δυσκολεύονται οι μαθητές μας να μάθουν ορθογραφία, να μάθουν να μη διαβάζουν συλλαβιστά, να μάθουν να κλίνουν ένα ρήμα στα αρχαία, να καταφέρουν να κατανοήσουν το κείμενο του σχολικού εγχειριδίου της ιστορίας του σχολείου. Δεν έχουμε καταφέρει να λύσουμε αυτά τα προβλήματα και πολλά άλλα που είναι πολύ πιο απλά. Αυτοί έχουν καταφέρει να αναπτύξουν την επικοινωνία, τη συνεργασία και όλους τους υπόλοιπους μεγαλεπήβολους στόχους; Και πώς το ξέρουν αυτό; Υπάρχει συνεργασιόμετρο και επικοινωνιόμετρο και τους έχουν μετρήσει;
Ε) Ξεκινούν με τη φράση: έχω 30 χρόνια εμπειρίας… Τι ακριβώς σημαίνει 30-40 χρόνια εμπειρίας όταν υπάρχουν δεκάδες εκατομμύρια εκπαιδευτικοί σε όλο τον κόσμο που όλοι μαζί έχουν εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια εμπειρίας; Πόσο δύσκολο είναι να υπάρχουν εκπαιδευτικοί η εμπειρία των οποίων να είναι πολυτιμότερη και να διαψεύδει τους ισχυρισμούς των επιμορφωτών;
ΣΤ) Απουσιάζουν επιστημονικές αποδείξεις. Το επιμορφωτικό υλικό αναφέρει ότι είτε δεν υπάρχουν επιστημονικές έρευνες που να στηρίζουν αυτά που λένε είτε είναι πολύ λίγες είτε η επιστημονική κοινότητα δεν έχει κατασταλάξει και υπάρχουν έντονες διαφωνίες. Για ποιον λόγο να εφαρμόσεις κάτι όταν κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς θα καταφέρεις;
Ζ) Ζητάς επιστημονικές έρευνες που στηρίζουν τις προτάσεις τους και δε σου τις παρέχει κανείς. Ποιο το νόημα να ασχοληθείς μαζί τους;
Πολύ πιο υποσχόμενα είναι προγράμματα στα οποία βλέπουμε να κυριαρχούν επιστημονικές έρευνες για να θεμελιώσουν τις προτάσεις τους και να αναφέρουν και τους περιορισμούς που υπάρχουν. Δεν υπάρχει καμιά πρόταση στον χώρο μας που να λύνει όλα τα προβλήματα. Όταν το ακούμε αυτό ή όταν ακούμε μεγάλα λόγια πρέπει να υποψιαζόμαστε ότι κάτι δεν πάει καλά. Όταν βλέπουμε τον επιμορφωτή να είναι ταπεινός και να τονίζει τις δυσκολίες εφαρμογής των προτάσεών του, μάλλον βρισκόμαστε στο σωστό σεμινάριο.
Σχόλια