Μία μαθήτριά μου στην Ε΄ Δημοτικού γράφει:
"Την Δευτέρα έχω αγγλικά και tae-kwon- do. Την Τρίτη λείπω όλη μέρα από τις 5:00 μέχρι τις 9:00 γιατί έχω 2 ώρες ζωγραφική και μετά tae-kwon- do. Την Τετάρτη έχω αγγλικά και tae-kwon- do, την Πέμπτη είμαι ελεύθερη από αγγλικά αλλά έχω tae-kwon- do και την Παρασκευή το πρόγραμμα της Τετάρτης. Δεν ξέρω τι να πρωτοκάνω."
Τα σχόλια νομίζω πως περιττεύουν...
"Την Δευτέρα έχω αγγλικά και tae-kwon- do. Την Τρίτη λείπω όλη μέρα από τις 5:00 μέχρι τις 9:00 γιατί έχω 2 ώρες ζωγραφική και μετά tae-kwon- do. Την Τετάρτη έχω αγγλικά και tae-kwon- do, την Πέμπτη είμαι ελεύθερη από αγγλικά αλλά έχω tae-kwon- do και την Παρασκευή το πρόγραμμα της Τετάρτης. Δεν ξέρω τι να πρωτοκάνω."
Τα σχόλια νομίζω πως περιττεύουν...
Σχόλια
Πίσω από αυτή την ιστορία υπάρχουν γονείς. Βέβαια και στα σχολεία από πίεση στα παιδιά δεν πάμε πίσω. Δεν έχει ακούσει κανείς παλιότερους να μιλούν για "αυτή τη νέα γενιά δασκάλων που τρελαίνεται να βάζει ασκήσεις για το σπίτι"...;
[θυμήθηκα το http://didaskw.blogspot.com/2007/11/blog-post_11.html
όποιος έχει χρόνο (!) ας ρίξει μια ματιά]
Η αρρώστια "σε πιέζω-με πιέζεις και τρεχουμε όλοι μαζί" είναι συνολική: υπάλληλοι, αφεντικά, δασκαλοι, μαθητές, παιδιά, γονείς, όλοι στο χορό. Και φυσικά το μεγάλο το πακέτο το τρώνε οι πιο "κάτω". Οι μαθητές ας πούμε.
Από την άλλη το κουφό: οι λίγοι που επιμενουν να την περνάνε "χαλαρά" (δηλαδή ανθρώπινα) αρκετές φορές χλευάζονται από τους υπόλοιπους.
Και μη γρηγορότερα...
Δουλεύω σε ιδιωτικό. Υπάρχουν 13χρονοι μαθητές που ξυπνούν στις 6 το πρωί και γυρνούν στο σπίτι το νωρίτερο στις 5 το απόγευμα. Και γρήγορα γρήγορα ξεκινούν το διάβασμα.
Ρε σεις, ποιος είπαμε είναι ο σκοπός του σχολείου;
ΥΓ. Το πήρα απόφαση. Γράφω σχετικό πόστ!