Πιθανότατα γίνομαι βαρετός, καθώς πολλά έχουν γραφτεί για τα καινούρια σχολικά βιβλία, αλλά το συγκεκριμένο λάθος με εκνεύρισε. Αυτό για δύο λόγους. Πρώτον, επειδή θα μπορούσε να ξεφύγει από αρκετά μάτια, καθώς δεν είμαστε υποχρεωμένοι να γνωρίζουμε τα πάντα. Δεύτερον, γιατί καθηλώνει τους μαθητές σε λανθασμένες ερμηνείες φυσικών φαινομένων, καθιστώντας το έργο μας δυσκολότερο.
Ας μπούμε όμως στην ουσία. Στο βιβλίο του μαθητή της γλώσσας της Ε΄ τάξης (τεύχος γ΄, σελίδα 85) αναφέρονται τα εξής: «Όταν όμως σε περίπου πεντακόσια χρόνια από σήμερα η ατμόσφαιρα αραιώσει πάρα πολύ από διάφορους επιβαρυντικούς παράγοντες, όπως η μόλυνση του περιβάλλοντος, τότε οι αχτίδες του ήλιου θα βρουν πέρασμα και θα θερμάνουν υπερβολικά τον Άρη. Κάτι τέτοιο έχει αρχίσει να συμβαίνει στη Γη στον εικοστό πρώτο αιώνα, αλλά ευτυχώς δεν έχει πάρει ακόμα διαστάσεις. Αιτία γι’ αυτό το φαινόμενο, που ονομάζεται «φαινόμενο του θερμοκηπίου», είναι η τρύπα στο όζον της ατμόσφαιρας, που όλο μεγαλώνει».
Κατά τη συγγραφική ομάδα δηλαδή:
α) Το φαινόμενο του θερμοκηπίου συμβαίνει επειδή αραιώνει η ατμόσφαιρα και όχι επειδή συσσωρεύονται τα αέρια του θερμοκηπίου (διοξείδιο του άνθρακα, μεθάνιο, για να αναφέρω τα σημαντικότερα).
β) Επιπλέον, το φαινόμενο του θερμοκηπίου οφείλεται στην τρύπα του όζοντος. Το αστείο είναι πως αυτή η αντίληψη αποτελεί μία από τις πρώτες ιδέες των παιδιών που πρέπει να ανατρέψουμε κατά τη διδασκαλία του φαινομένου.
Αν κάποιος αμφισβητεί τις θέσεις μου, άλλωστε δάσκαλος είμαι, τον παραπέμπω στο δεύτερο τόμο του βιβλίου «Διδακτική των Φυσικών Επιστημών» του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου.
Ας μπούμε όμως στην ουσία. Στο βιβλίο του μαθητή της γλώσσας της Ε΄ τάξης (τεύχος γ΄, σελίδα 85) αναφέρονται τα εξής: «Όταν όμως σε περίπου πεντακόσια χρόνια από σήμερα η ατμόσφαιρα αραιώσει πάρα πολύ από διάφορους επιβαρυντικούς παράγοντες, όπως η μόλυνση του περιβάλλοντος, τότε οι αχτίδες του ήλιου θα βρουν πέρασμα και θα θερμάνουν υπερβολικά τον Άρη. Κάτι τέτοιο έχει αρχίσει να συμβαίνει στη Γη στον εικοστό πρώτο αιώνα, αλλά ευτυχώς δεν έχει πάρει ακόμα διαστάσεις. Αιτία γι’ αυτό το φαινόμενο, που ονομάζεται «φαινόμενο του θερμοκηπίου», είναι η τρύπα στο όζον της ατμόσφαιρας, που όλο μεγαλώνει».
Κατά τη συγγραφική ομάδα δηλαδή:
α) Το φαινόμενο του θερμοκηπίου συμβαίνει επειδή αραιώνει η ατμόσφαιρα και όχι επειδή συσσωρεύονται τα αέρια του θερμοκηπίου (διοξείδιο του άνθρακα, μεθάνιο, για να αναφέρω τα σημαντικότερα).
β) Επιπλέον, το φαινόμενο του θερμοκηπίου οφείλεται στην τρύπα του όζοντος. Το αστείο είναι πως αυτή η αντίληψη αποτελεί μία από τις πρώτες ιδέες των παιδιών που πρέπει να ανατρέψουμε κατά τη διδασκαλία του φαινομένου.
Αν κάποιος αμφισβητεί τις θέσεις μου, άλλωστε δάσκαλος είμαι, τον παραπέμπω στο δεύτερο τόμο του βιβλίου «Διδακτική των Φυσικών Επιστημών» του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου.
Σχόλια
Πέρα όμως από το πώς γράφτηκαν και τι περιέχουν τα νέα διδακτικά πακέτα, αναδεικνύονται και πολλά άλλα θέματα, όπως:
Η διαθεματικότητα (ή έστω η διεπιστημονικότητα) απαιτούν τη σωστή συνεργασία πολλών ειδικοτήτων, ακόμη και για ένα βιβλίο γλώσσας του Δημοτικού (δεν αρκεί πλέον μόνο η φιλολογική επιμέλεια).
Το βιβλίο (γενικά) πρέπει επειγόντως να πάψει να αποτελεί τη μοναδική (ουσιαστικά) πηγή πληροφόρησης και μάθησης - όπως πολλοί γονείς, μαθητές αλλά -δυστυχώς- και εκπαιδευτικοί συνεχίζουν να πιστεύουν.
Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να διευρύνουμε και να εμπλουτίσουμε κατά πολύ τις γνώσεις μας, για να μπορέσουμε να σταθούμε στις νέες συνθήκες.
κα
ΥΓ Ας μην παραπέμπεις σε βιβλία που δεν κυκλοφορούν ελεύθερα. Ωραία τα γράφει η Χρηστίδου εκεί, αλλά πόσοι έχουν πρόσβαση σε αυτούς τους τόμους του ΕΑΠ?
Πέρα από τις παιδικές μου αναμνήσεις συμφωνώ με τις παρατηρήσεις σου σχετικά με τον τρόπο συγγραφής των σχολικών εγχειριδίων αλλά και τα υπόλοιπα σχόλιά σου. Επιβάλλεται πλέον η διεπιστημονική ομάδα και στο Δημοτικό.
Όσον αφορά την παραπομπή μου δυστυχώς ήταν η μόνη εύκαιρη την παρούσα στιγμή.