Κάποτε είχα μια μαθήτρια στην Ε´ που το μόνο που της άρεσε ήταν η ιππασία. Δεν της άρεσε να διαβάζει, δεν της άρεσε να ζωγραϕίζει, άντε της άρεσε να βλέπει τηλεόραση ή να παίζει στον η/υ· τίποτα όμως δε συγκρινόταν με την αγάπη της για τα άλογα. Πώς θα μπορούσα όμως ποτέ να αξιοποιήσω αυτήν την αγάπη για να της διδάξω την ύλη του σχολείου; Κι έστω ότι μπορούσα. Έστω ότι το 'βρισκα. Με τους άλλους μαθητές τι θα έκανα; Δεν τους άρεσε η ιππασία. Θα έπαιρνα τον καθένα χωριστά και θα προσάρμοζα τη διδασκαλία μου στα ενδιαϕέροντα τους; Είναι εϕικτό;
Όχι. Πιστεύω ότι δεν κατανοούμε σωστά την έννοια του ενδιαϕέροντος. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι ο στόχος μας το ενδιαϕέρον των μαθητών, αλλά η δημιουργία ελκυστικών μαθημάτων. Οϕείλουμε να στηριχθούμε αλλού, όπως, λ.χ., στο ότι ξέρουμε πως οι μαθητές ενθουσιάζονται αν τους θέσουμε στόχους δύσκολους μα επιτεύξιμους. Ή ότι αυξάνεται η απόδοση όταν ο μαθητής θεωρεί ότι η αποτυχία ή η επιτυχία οϕείλεται στην προσπάθεια και όχι στην ικανότητα ή την τύχη.
Αυτό δε σημαίνει ότι δε θα αξιοποιούμε όπου μπορούμε τα ενδιαϕέροντα των μαθητών μας, ειδικά αν είναι κοινά ή τόσα ώστε να μπορούμε να τα διαχειριστούμε. Στην πράξη όμως δεν μπορούμε να το γενικεύσουμε: είναι μια ουτοπία που μας αποπροσανατολίζει.
Όχι. Πιστεύω ότι δεν κατανοούμε σωστά την έννοια του ενδιαϕέροντος. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι ο στόχος μας το ενδιαϕέρον των μαθητών, αλλά η δημιουργία ελκυστικών μαθημάτων. Οϕείλουμε να στηριχθούμε αλλού, όπως, λ.χ., στο ότι ξέρουμε πως οι μαθητές ενθουσιάζονται αν τους θέσουμε στόχους δύσκολους μα επιτεύξιμους. Ή ότι αυξάνεται η απόδοση όταν ο μαθητής θεωρεί ότι η αποτυχία ή η επιτυχία οϕείλεται στην προσπάθεια και όχι στην ικανότητα ή την τύχη.
Αυτό δε σημαίνει ότι δε θα αξιοποιούμε όπου μπορούμε τα ενδιαϕέροντα των μαθητών μας, ειδικά αν είναι κοινά ή τόσα ώστε να μπορούμε να τα διαχειριστούμε. Στην πράξη όμως δεν μπορούμε να το γενικεύσουμε: είναι μια ουτοπία που μας αποπροσανατολίζει.
Σχόλια
Μέσο λοιπόν και όχι σκοπός...