Ο Δ.Γ. Μια αποτυχία μου

Υπάρχει ένα παιδί που μένει εδώ γύρω κοντά στο σπίτι μου. Δε μένει στα σπίτια που μένετε, δεν παίζει με τα παιχνίδια που παίξατε, δε φορά τα ρούχα που φοράτε. Αντίθετα, η ζωή του θα σας θυμίσει όλη την τραγικότητα της φιγούρας του Καραγκιόζη, χωρίς όμως την κωμική του πλευρά. Είναι σαν να βλέπεις έναν Καραγκιόζη αγέλαστο. Χωρίς τα αστεία του και τα χωρατά του. Χωρίς τα ατελείωτα πειράγματά του. Να βλέπεις μόνο τη δυστυχία του. Αντέχεται;

Υπάρχει ένα παιδί που το γνώρισα στην ενισχυτική και δεν το βοήθησα. Το ίδιο παιδί. Αυτό που αναφέρω παραπάνω. Προσπάθησα, δεν μπορώ να πω. Διάβασα και ειδική αγωγή, ενέπλεξα κι εγώ και ο δάσκαλός του κοινωνικούς λειτουργούς, υπηρεσίες, ειδικούς… Απέτυχα. Γιατί κουράστηκα, γιατί δεν ήθελε (κι όμως δεν ήθελε…), γιατί δε γινόταν, γιατί… γιατί… Σίγουρα κάποιοι θα μου πείτε: «Δεν μπορείς να τα βοηθάς όλα τα παιδιά. Δε γίνεται αυτό». Άλλοι θα αναφωνήσουν: «Ποιον, μωρέ, τον Δ.;».

Κι όμως, παρόλα αυτά, εξακολουθεί κάπου εκεί έξω να υπάρχει ένα παιδί που δεν το βοήθησα. Και να έχει μικρότερα αδέλφια…

Σχόλια

Ο χρήστης Ελένη Μπέη είπε…
Πολύ μας βαραίνουν κάτι τέτοιες αποτυχίες, συνάδελφε Οδυσσέα. Δεν χωνεύεται το γεγονός πως εκείνο το παιδί παρόλες τις προσπάθειες έμεινε τελικά αβοήθητο. Κι ας μην είναι πάντα δικό μας το λάθος.

Σε καταλαβαίνω. Έχω βρεθεί στη θέση σου. Δυο φορές. Τη μια κάτι κατάφερα, ελάχιστο, πριν το παιδί πάρει μετεγγραφή σε άλλη πόλη. Την άλλη, δυστυχώς, τίποτα. Κάτι συνέβαινε, που ούτε η σύμβουλος καταλάβαινε, και το παιδί δεν αφομοίωνε τίποτα. Την άλλη μέρα είχε ξεχάσει τα πάντα. Από την πρώτη δημοτικού συνέβαινε αυτό. Εγώ το πήρα στην τετάρτη και δεν μπορούσε να διαβάσει. Συλλάβιζε με δυσκολία. Κι όμως αυτό το παιδί πάει γυμνάσιο τώρα. Πώς παρακολουθεί, άγνωστο. Το πιο πιθανό πάει κι έρχεται άσκοπα στο σχολείο. Κι ήταν πρόθυμο το καημένο. Αλλά...
Ο χρήστης meril είπε…
Aχ,μωρέ συνάδελφε έτσι είναι
Σαν μικρές πληγές
μέσα μας η αδυναμία ν' ανοίξουμε την πόρτα μια πόρτα και γι' αυτό το παιδί

Δεν είσαι μόνος
Ο χρήστης Γιάννης Μιχαηλίδης είπε…
Νερένια και meril,

όντως μας βαραίνουν τέτοιες αποτυχίες. Βέβαια, ο περισσότερος κόσμος το αγνοεί. Δεν είναι όμως αυτός ο λόγος που το έγραψα. Το παρόν κείμενο αποτελεί μια προσπάθεια συγγνώμης και παράλληλα άρσης της αφάνειας του συγκεκριμένου παιδιού.

Τώρα το κατά πόσο το πέτυχα...
Ο χρήστης Γιάννης Μιχαηλίδης είπε…
meril,

τώρα διαπίστωσα πως είσαι Πατρινιά. Δασκάλα είσαι;
Ο χρήστης Unknown είπε…
Έντονο άρθρο και δυστυχώς δεν ξεχνάς αυτούς τους μαθητές/τριες. Απλά μερικές φορές αναρωτιέμαι κατά πόσο ένας δάσκαλος μία δασκάλα έχει τη δυνατότητα να αλλάξει τη προδιεγραμμένη, κοινωνικά, πορεία ενός παρία της εκπαίδευσης και της κοινωνίας και δυστυχώς ήρθα σε επαφή με μερικούς τα τελευταία χρόνια. Μάλλον αδύνατο. Αυτό βέβαια δεν με κάνει να νιώθω καλύτερα
Ο χρήστης Γιάννης Μιχαηλίδης είπε…
sterzidi,

εξαρτάται την περίπτωση. Βέβαια, συνήθως δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.
Ο χρήστης meril είπε…
Πατρινιά; όχι
Μέτοικος εδώ
από το Ηράκλειο

και ναι
δασκάλα
Ο χρήστης Γιάννης Μιχαηλίδης είπε…
Οπότε υποθέτω ότι ελπίζεις να επιστρέψεις λίαν συντόμως.
Ο χρήστης Ιωάννα είπε…
Μακάρι όλοι οι εκπεδευτικοί να είχαν την ευαισθησία που έχεις εσύ. Και να το πάλευαν. Μαθησιακές δυσκολίες, Αυτισμός, Δυσφασία, Νοητική Στέρηση. Τι μπορεί να κάνει ένας εκπαιδευτικός που δεν έχει εξειδίκευση, ακόμη και αν διαβάσει όλη τη βιβλιογραφία. Άλλη η αντιμετώπιση για τον Αυτισμό άλλη για τη νοητική στέρηση. Υπήρχε κάποια διάγνωση; Οι γονείς του το είχαν τρέξει; Κακά τα ψέματα, αν το παιδί δεν κάνει ατομικές συνεδρίες με εξειδικευμένο θεραπευτή ή αν δεν έχει παράλληλη στήριξη μέσα στη τάξη δεν θα μπορείς να κάνεις και πολλά πράγματα, ωστόσο πάντα υπάρχει μια χαραμάδα ελπίδας. Και ας μη ξεχνάμε το φαινόμενο Πυγμαλίων. Πάντα θυμίζω στο γιό μου πόσο σπουδαίος και έξυπνος είναι και έτσι τον βλέπω και τον αντιμετωπίζω. Και το εισπράτει. Αποτέλεσμα; Με ρωτούν όλοι, ακόμη και θεραπευτές ''Μα, είναι πράγματι αυτιστικός;'' (Εντάξει, δεν είναι πανάκεια, αλλά βοηθάει και αυτή η στάση)
Ο χρήστης Γιάννης Μιχαηλίδης είπε…
Ιωάννα,

συγγνώμη για την καθυστερημένη απάντησή μου αλλά τώρα είδα το σχόλιό σου στο email μου.

Ομολογώ πως δεν το παλεύουν οι περισσότεροι. Έχω πάψει να τους κατηγορώ. Δεν είναι εύκολο. Κυρίως δεν έχει τα αποτελέσματα που επιθυμείς. Φυσικά, λείπει και η κατάλληλη εκπαίδευση, αλλά το βασικό είναι πως δεν πετυχαίνεις με τις ενέργειές σου αυτά που θες.

Για το συγκεκριμένο παιδί δεν υπάρχει διάγνωση. Πιστεύω πως είναι δυσλεξικό. Όσο για τους γονείς ασ' το αφήσουμε ασχολίαστο καλύτερα. Το βασικό πρόβλημα δεν είναι οι μαθησιακές δυσκολίες αλλά τα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η οικογένεια. Αν δεχτούμε πως ζει σε οικογένεια.

Ελπίζω τουλάχιστον το παιδί σου να έχει βρει τους εκπαιδευτικούς που του αξίζουν.
Ο χρήστης Ιωάννα είπε…
¨Οταν πριν ένα χρόνο πήγα να γράψω το παιδί στο νηπιαγωγείο, ανέφερα οτι είναι στο φάσμα. Η αντίδραση ήταν έντονη: ''Αυτό το παιδί πρέπει ναπάει στην ένταξη'' κλπ κλπ. Μέχρι τη σχολικό σύμβουλο έστειλαν στον παιδικό σταθμό για να τον δει. Και πράγματι είδε ένα ήσυχο παιδάκι να κάνει την εργασία του στο τραπέζι μαζί με τα άλλα παιδάκια και έτσι έδωσε το πράσινο φως. ¨Ημουν προετοιμασμένη για το αρνητικό κλίμα που θα αντιμετωπίζαμε, αλλά πριν τον στείλω στην ένταξη ήθελα να έχει την ευκαιρία να δοκιμάσει τη συναναστροφή με τα παιδιά της γειτονιάς του, με τα παιδιά που συναντάμε στο δρόμο, στις κούνιες κλπ. Η δασκάλα του τον αγάπησε, αλλά δεν ήξερε πως να τον ενσωματώσει στη τάξη και να τον προφυλάξει από τον εμπαιγμό και τη κοροϊδία των συμμαθητών του. Τον κορόιδευαν που δεν μπορούσε να μιλήσει σωστά και καθαρά. Το παληκάρι μου όμως δεν πτοήθηκε και πλέον έχει γίνει αποδεκτός, έκανε φίλους και έχει καλές σχέσεις με όλους. Τη δασκάλα του την έχει σαν θεό! Και μέχρι εδώ καλά τα πήγαμε. Στο δημοτικό οι απαιτήσεις είναι διαφορετικές και μάλλον θα ζοριστούμε. Καλή βδομάδα να έχετε!
Ο χρήστης Γιάννης Μιχαηλίδης είπε…
Εξαρτάται. Πάντως καλό είναι να ψάξεις για κάποιο σχολείο με τμήμα ένταξης. Τα οφέλη είναι πολλά:

α) Ειδικευμένο προσωπικό
β) Η δασκάλα ή ο δάσκαλος της τάξης θα το δεχτούν καλύτερα αφού πιθανότατα έχουν συνηθίσει την συνύπαρξη με το τμήμα ένταξης.

Βέβαια να προσέξεις το τμήμα ένταξης να είναι ολιγάριθμο αλλιώς δε θα υπάρχει κανένα όφελος για το παιδί.
Ο χρήστης Ιωάννα είπε…
Έχει όμως και το αρνητικό οτι δεν είναι στη γειτονιά σου και οι συμμαθητές δεν είναι γειτονόπουλα. Οι σχέσεις τους το πιο πιθανό να αρχίζουν και να τελειώνουν στο σχολείο χωρίς να έχουν συναναστροφή εχτός αυτού. Όπως μας είπε ο παιδοψυχίατρος δεν προέχει το να είναι καλός μαθητής αλλά η κοινωνικοποίησή του με τα παιδιά της γειτονιάς του που θα τους δοθούν ευκαιρίες να συναντηθούν στο πάρκο, στο Σούπερ Μάρκετ και όπου αλλού. Η ομάδα της γειτονιάς, η παρεούλα, όπου οι γονείς τους γνωρίζονται, αύριο μεθαύριο σε πιο εχθρικό και δύσκολο περιβάλλον θα λειτουργήσει σαν ασπίδα προστασίας. Και πρτάγματι τα βλέπω να παίζουν όλα μαζί και να γελάνε αγκαλιασμένα. Ή χεράκι χεράκι να περπατάνε. Είναι πολύ όμορφο να τα βλέπεις! Έπειτα πόσες είναι οι ώρες που ένα παιδί θα παρακολουθήσει το τμήμα της ένταξης; Και αν ο εκπαιδευτικός έχει εξειδίκευση για τυφλούς ή για κωφάλαλους ή για άλλες δυσκολίες και σύνδρομα; Προτιμώ τον ειδικό περί αυτισμού και γλωσσικής διαταραχής σε κάποιο ιδιωτικό κέντρο που έχει και κάποιον να τον εποπτεύει άμεσα, παρά τον εκπαιδευτικό που ενώ κατέχει άριστα τη νοηματική και το ΜΑΚΑΤΟΝ, η πολιτεία τον τοποθέτησε σε τμήμα ένταξης που η πλειοψηφία του μπορεί να αφορά σε παιδιά με σύνδρομο Ντάουν. Άλλωστε όπως είπα και παραπάνω δεν μας ενδιαφέρει ένας Αιμίλιος αλλά ένα περισσότερο κοινωνικοποιημένο άτομο. Πάντως σε ευχαριστώ. Για το ''δικό σου'' παιδί τώρα, αναρωτιόμουν, μήπως να πέρναγε από τα ΚΕΔΔΥ (παλιά ΚΔΑΥ) για τη περίπτωση που μπορούσε να έχει παράλληλη στήριξη μέσα στη τάξη; Μήπως ο σχολικός σύμβουλος ειδικής αγωγής μπορούσε να βοηθήσει κάπως; Η οικογένεια από ότι γράφεις δεν είναι συνεργάσιμη και αντιμετωπίζει κοινωνικοοικονομικά προβλήματα. Για το οικονομικό τουλάχιστον, γνωρίζουν οτι τα ασφαλιστικά ταμεία καλύπτουν μέρος των δαπανών που αφορούν σε λογοθεραπείες, εργοθεραπείες κλπ και ένα επιπλέον ποσόν καλύπτει και η πρόνοια για αναπηρία (Νοητική στέρηση, ΔΑΔ, σύνδρομο Ντάουν); Εμείς δεν το γνωρίζαμε. Για διάγνωση, αξιολόγηση μπορούν να απευθυνθούν σε Νοσοκομεία Παίδων, σε κέντρο Παιδοψυχικής Υγιεινής του ΙΚΑ ή σε Ιατροπαιδαγωγικό κέντρο. Κάνε μια προσπάθεια ακόμη βρε Οδυσσέα!
Συγνώμη για το μακροσκελές σχόλιο όπου μπορεί να γράφω για πράγματα που μάλλον ήδη γνωρίζεις και για πράγματα που μάλλον ήδη έχεις παλέψει αλλά ...μια προσπάθεια ακόμη