Όταν είχαν εκδοθεί τα καινούρια βιβλία του Δημοτικού είχαν πραγματοποιηθεί και συζητήσεις για το εάν οι δάσκαλοι μπορούσαν πλέον να ανταπεξέλθουν. Είχε ειπωθεί ότι μάλλον πρέπει να ανατεθεί η διδασκαλία σε καθηγητές οι οποίοι εξ ορισμού έχουν την επιστημονική επάρκεια του αντικειμένου τους. Πιθανότατα αυτή η συζήτηση θα ενταθεί με τα νέα προγράμματα σπουδών. Αρκεί να ρίξει κάποιος μια ματιά στα μαθηματικά και θα καταλάβει αμέσως τι εννοώ. Ποια μπορεί να είναι η θέση ενός δασκάλου στους παραπάνω προβληματισμούς;
Θα ξεκινήσω με ένα ερώτημα: Αν η ύλη του Δημοτικού είναι τόσο μεγάλη, ώστε ένας ενήλικος, σπουδαγμένος μάλιστα, δεν μπορεί να την εμπεδώσει, τότε πώς θα ανταποκριθούν σ' αυτήν την ύλη τα παιδιά του Δημοτικού; Για να το πάω παραπέρα, ας αναρωτηθούμε γιατί από τα παιδιά του Γυμνασίου ζητάμε να μάθουν πολλά περισσότερα, ενώ οι διδάσκοντές τους δηλώνουν ανερυθρίαστα ότι δεν τα ξέρουν;
Για μένα πρέπει να γίνει ακριβώς το αντίθετο. Οι καθηγητές οφείλουν να βγουν από το καβούκι της ειδίκευσής τους και να αποκτήσουν γενικότερες γνώσεις. Πώς είναι δυνατόν ένας φιλόλογος να προσεγγίζει σύγχρονα κείμενα και να αγνοεί τα μαθηματικά, τις φυσικές επιστήμες, την τεχνολογία; Να αγνοεί έννοιες όπως: μέσος όρος (τι σημαίνει και όχι πώς τον υπολογίζεις), ποσοστά, κλάσματα, δεκαδικοί, πιθανότητες, δομή των ατόμων, δυνάμεις, ηλεκτρικό ρεύμα, δομή των κυττάρων, μεταβολισμός, υπερθέρμανση του πλανήτη, οικοσύστημα, σκληρός δίσκος, μητρική, επεξεργαστής, για να μείνω στα απλά.
Αλλά κι από την άλλη πώς είναι δυνατόν να διδάσκεις οτιδήποτε και να αγνοείς τη Γλώσσα; Δεν εννοώ να ξέρεις τα ανώμαλα ρήματα των αρχαίων, αλλά να γνωρίζεις πώς συντάσσεται ένα επιχειρηματολογικό κείμενο, ένα περιγραφικό κείμενο, η παράγραφος έστω. Να γνωρίζεις στοιχειώδη ορθογραφία, ώστε να μη γράφεις μπύρα αλλά μπίρα, τι είναι και ποιοι είναι οι κειμενικοί δείκτες προκειμένου να βοηθήσεις επιτόπου έναν μαθητή σε κάποια γραπτή εργασία.
Δε ζητώ κάτι υπερβολικό. Απλώς να ξέρουμε όλοι οι εκπαιδευτικοί την ύλη του Δημοτικού. Άλλωστε σε παιδιά απευθύνεται...
Θα ξεκινήσω με ένα ερώτημα: Αν η ύλη του Δημοτικού είναι τόσο μεγάλη, ώστε ένας ενήλικος, σπουδαγμένος μάλιστα, δεν μπορεί να την εμπεδώσει, τότε πώς θα ανταποκριθούν σ' αυτήν την ύλη τα παιδιά του Δημοτικού; Για να το πάω παραπέρα, ας αναρωτηθούμε γιατί από τα παιδιά του Γυμνασίου ζητάμε να μάθουν πολλά περισσότερα, ενώ οι διδάσκοντές τους δηλώνουν ανερυθρίαστα ότι δεν τα ξέρουν;
Για μένα πρέπει να γίνει ακριβώς το αντίθετο. Οι καθηγητές οφείλουν να βγουν από το καβούκι της ειδίκευσής τους και να αποκτήσουν γενικότερες γνώσεις. Πώς είναι δυνατόν ένας φιλόλογος να προσεγγίζει σύγχρονα κείμενα και να αγνοεί τα μαθηματικά, τις φυσικές επιστήμες, την τεχνολογία; Να αγνοεί έννοιες όπως: μέσος όρος (τι σημαίνει και όχι πώς τον υπολογίζεις), ποσοστά, κλάσματα, δεκαδικοί, πιθανότητες, δομή των ατόμων, δυνάμεις, ηλεκτρικό ρεύμα, δομή των κυττάρων, μεταβολισμός, υπερθέρμανση του πλανήτη, οικοσύστημα, σκληρός δίσκος, μητρική, επεξεργαστής, για να μείνω στα απλά.
Αλλά κι από την άλλη πώς είναι δυνατόν να διδάσκεις οτιδήποτε και να αγνοείς τη Γλώσσα; Δεν εννοώ να ξέρεις τα ανώμαλα ρήματα των αρχαίων, αλλά να γνωρίζεις πώς συντάσσεται ένα επιχειρηματολογικό κείμενο, ένα περιγραφικό κείμενο, η παράγραφος έστω. Να γνωρίζεις στοιχειώδη ορθογραφία, ώστε να μη γράφεις μπύρα αλλά μπίρα, τι είναι και ποιοι είναι οι κειμενικοί δείκτες προκειμένου να βοηθήσεις επιτόπου έναν μαθητή σε κάποια γραπτή εργασία.
Δε ζητώ κάτι υπερβολικό. Απλώς να ξέρουμε όλοι οι εκπαιδευτικοί την ύλη του Δημοτικού. Άλλωστε σε παιδιά απευθύνεται...
Σχόλια
..άρες μάρες κουκουνάρες...
Ο Νίκος Δήμου στο βιβλίο του " Η δυστυχία του να είσαι Ελληνας" έγραφε:
Η σεξουαλική ζωή του Έλληνα κυμαίνεται μεταξύ του φανταστικού και του πραγματικού. Η απόσταση είναι τεράστια.
Αδυνατώ να καταλάβω γιατί δεν εισάγουν διφορικές εξισώσεις στο νηπιαγωγείο. Η νηπιαγωγός θα στήσει τη σκαλωσιά και η παρέα θα κατακτήσει το στόχο. Πιθανά στο πανεπιστήμιο.
Διότι προσωπικά βγάζω 2 συμπεράσματα:
1ο Προσπαθούμε να εισάγουμε τον Βιγκότσκι στην ελληνική εκπαίδευση ξεχνώντας τον Πιαζέ.. και πολλούς άλλους.
2ο Η απελευθέρωση των δημιουργικών δυνάμεων του εκπαιδευτικού δεν μπορεί να έρθει μέσα από ένα νεφελώδες ΑΠΣ. Συγκρίνετε το ΑΠΣ της Γεωγραφίας και των Μαθηματικών. Στο πρώτο λες ότι θα τα καταφέρεις να το ολοκληρώσεις. Στο δεύτερο λες ότι σίγουρα δε θα το ολοκληρώσεις.
Συμπερασματικά δεν αρκούν τα πτυχία και οι μετά-εκπαιδεύσεις. Θα πρέπει να υπάρχει και κάτι ακόμα. Ή μάλλον προτείνω να καταργηθεί κάτι. Προτείνω να καταργηθεί το δεξί κουμπί στο ποντίκι.
Τι εννοείς με το:
"Ή μάλλον προτείνω να καταργηθεί κάτι. Προτείνω να καταργηθεί το δεξί κουμπί στο ποντίκι."