Εδώ μόνο τα λέμε; Εκεί μόνο τα πραγματοποιούν; Ένα σχόλιο

Ο Βαγγέλης Ιντζίδης έγραψε τη συγκεκριμένη ανάρτηση την οποία ο Σωτήρης μετέφερε στο ιστολόγιό του. Η βασική θέση του συγγραφέα είναι ότι οι διαφορές των εκπαιδευτικών συστημάτων της Ελλάδας και της Φιλανδίας απορρέουν από την έλλειψη σεβασμού προς το πρόσωπο του εκπαιδευτικού. Κι αυτή η έλλειψη σεβασμού υπάρχει τόσο από τους γονείς όσο και από το υπουργείο. Προφανώς, δέχομαι ότι υφίσταται το συγκεκριμένο φαινόμενο, αλλά δε νομίζω ότι εξηγεί τις διαφορές ανάμεσα στα δυο εκπαιδευτικά συστήματα. Η εκπαίδευση είναι ένα πολύπλοκο σύστημα, άρα αποκλείεται να εξηγούνται όλα από έναν μόνο παράγοντα. Οι αιτίες είναι σίγουρα πολλές και θα τις ανακαλύψουμε ύστερα από ενδελεχή επιστημονική έρευνα. Μιας κι όμως παρόμοιες έρευνες δεν πρόκειται ποτέ να διεξαχθούν στην Ελλάδα, ας εκφράσω κι εγώ τις απόψεις μου, αναφέροντας μερικούς παράγοντες που εμείς οι εκπαιδευτικοί συστηματικά παραβλέπουμε.

Γνώμη μου είναι ότι δε μοιάζουμε τόσο πολύ με τους Φιλανδούς συναδέλφους. Θα σταθώ σε δύο σημεία. Πρώτον, στην εκπαίδευση του εκπαιδευτικού. Ας πούμε κάποτε και κάποιες αλήθειες: οι μισοί εκπαιδευτικοί δεν έχουν εκπαιδευτεί ποτέ για τη δουλειά τους! Και των άλλων μισών η εκπαίδευση ωχριά μπροστά σε αυτή των Φιλανδών. Θα πούμε κάποτε ότι οι δευτεροβάθμιοι δεν έχουν εκπαιδευτεί στο πανεπιστήμιο για να δουλέψουν σε σχολείο; Θα πούμε κάποτε ότι η εκπαίδευση των φοιτητών των παιδαγωγικών τμημάτων στην καλύτερη περίπτωση είναι κατώτερη των περιστάσεων; Έχω δεχτεί φοιτητές, έχει δεχτεί και η γυναίκα μου, υπήρξα φοιτητής παιδαγωγικού τμήματος, είδα και τα προγράμματα εξομοίωσης... δεν ενθουσιάστηκα... Τι να πρωτοπώ; Θα γράψω σελίδες...

Δεύτερον, δεν έχω ακούσει ποτέ στην Ελλάδα να κάθονται δάσκαλοι ή καθηγητές συστηματικά για να συζητήσουν πώς να βελτιώσουν τη διδασκαλία τους ή τι θα κάνουν με τους αδύναμους ή τους χαρισματικούς μαθητές. Δεν εννοώ να καλέσουν τους γονείς και να τους τα ψάλουν. Εννοώ να επιχειρήσουν να βρουν άλλους τρόπους διδασκαλίας με τους οποίους θα μάθουν αυτοί που τώρα δε μαθαίνουν ή έστω θα τα πάνε καλύτερα. Να μελετήσουν τη βιβλιογραφία, να ερευνήσουν.... τίποτα... Απεναντίας, μόνοι μας λειτουργούμε, εντελώς απομονωμένοι, αποκομμένοι ακόμα και από τη διπλανή τάξη, κάτι που δε συμβαίνει στη Φιλανδία, μα και σε άλλες χώρες που έχουν καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα. Και δε νομίζω ότι φταίει η έλλειψη σεβασμού ή η ακύρωση του εκπαιδευτικού...

Το θέμα του σεβασμού του εκπαιδευτικού είναι πολύ σοβαρό και υπαρκτό πρόβλημα. Δυστυχώς όμως δεν μπορούμε να τον απαιτούμε. Πρέπει να τον κερδίσουμε.

Σχόλια

Ο χρήστης efthimis είπε…
Μπράβο σου συνάδελφε! Επιτέλους, να ονοματίζονται τα πράγματα πέρα από "-ισμούς" και ο νοών νοείτο...