Ώρες ώρες αναρωτιέμαι γιατί ασχολούμαι, γιατί σκάω για όσους δε μαθαίνουν. Έχω κάθε καλή πρόθεση να τους βοηθήσω. Μα για να γίνει αυτό πρέπει να με αφήσουν. Να με αφήσουν να δω τι φταίει, να με αφήσουν να δω πώς θα το αντιμετωπίσω, να μη ζητάω την άδεια από άσχετους για κάθε μου βήμα... να μπορώ να χρησιμοποιήσω κάθε διαγνωστικό εργαλείο που έχει δημιουργήσει η επιστήμη μου, να μπορώ να χρησιμοποιήσω κάθε μέθοδο αντιμετώπισης που υπάρχει.
Ώρες ώρες νιώθω σαν τον γιατρό που δεν του επιτρέπουν να χρησιμοποιήσει το στηθοσκόπιο, δεν του επιτρέπουν να χρησιμοποιήσει το θερμόμετρο, δεν του επιτρέπουν να ρωτήσει ή να ακουμπήσει τον ασθενή του. Του ζητούν να τον κάνει καλά... αφού δώσει την αγωγή που θέλουν άλλοι...
Ώρες ώρες με πιάνει το παράπονο. Όχι για μένα, μα για τους μαθητές μου. Γιατί γεννήθηκαν σε αυτήν την εποχή που δεν τους προσφέρει αυτά που τους αξίζουν. Γιατί γεννήθηκαν σε αυτήν την εποχή που δένει τα χέρια όσων καλούνται να τους διαπαιδαγωγήσουν...
Και ναι, το ομολογώ, με πιάνει και για μένα. Που δε με σέβονται, που δε με ακούν, που με λοιδωρούν, που δε με αντιμετωπίζουν όπως μου αρμόζει.
Ώρες ώρες νιώθω σαν τον γιατρό που δεν του επιτρέπουν να χρησιμοποιήσει το στηθοσκόπιο, δεν του επιτρέπουν να χρησιμοποιήσει το θερμόμετρο, δεν του επιτρέπουν να ρωτήσει ή να ακουμπήσει τον ασθενή του. Του ζητούν να τον κάνει καλά... αφού δώσει την αγωγή που θέλουν άλλοι...
Ώρες ώρες με πιάνει το παράπονο. Όχι για μένα, μα για τους μαθητές μου. Γιατί γεννήθηκαν σε αυτήν την εποχή που δεν τους προσφέρει αυτά που τους αξίζουν. Γιατί γεννήθηκαν σε αυτήν την εποχή που δένει τα χέρια όσων καλούνται να τους διαπαιδαγωγήσουν...
Και ναι, το ομολογώ, με πιάνει και για μένα. Που δε με σέβονται, που δε με ακούν, που με λοιδωρούν, που δε με αντιμετωπίζουν όπως μου αρμόζει.
Σχόλια