Τα σχολεία, ως ολόκληρες μονάδες και όχι ατομικά ο κάθε εκπαιδευτικός, αξιολογούνται σε διάφορες χώρες. Αναμενόμενο ήταν η αξιολόγηση να εμφανιστεί και σε εμάς. Δεν πρωτοτυπεί και ποτέ η ελληνική εκπαιδευτική πολιτική. Διαρκώς καινοτομούμε αντιγράφοντας. Στις ελάχιστες περιπτώσεις που προτείνει κάποιος κάτι πραγματικά πρωτότυπο, η ιδέα του καταγγέλλεται ως ανεφάρμοστη στην Ελλάδα...
Στην Αγγλία τα σχολεία αξιολογούνται εδώ και χρόνια από τον Ofsted, μία κυβερνητική υπηρεσία. Αυτήν την αξιολόγηση τη χρησιμοποιούν συχνά οι Άγγλοι γονείς για να επιλέξουν το σχολείο των παιδιών τους, ενώ είναι δυνατόν ακόμα και να κλείσουν σχολεία που παρουσιάζουν συστηματικά πολύ χαμηλή αξιολόγηση.
Το ερώτημα φυσικά είναι αν αυτή η υπηρεσία κάνει καλά τη δουλειά της. Ένας τρόπος για να το ελέγξουμε είναι να εξετάσουμε αν η ατομική επίδοση του μαθητή εξαρτάται από την ποιότητα του σχολείου. Αν δηλαδή τα καλά σχολεία έχουν συνήθως μαθητές που έχουν υψηλές επιδόσεις, ενώ τα σχολεία που βρίσκονται χαμηλά στη λίστα αξιολόγησης έχουν κυρίως μαθητές με χαμηλές επιδόσεις.
Με βάση έρευνα του 2020, η οποία εξετάζει τα σχολεία της Δευτεροβάθμιας, δε φαίνεται να συμβαίνει αυτό. Αντιθέτως, φαίνεται ότι η επίδραση της ποιότητας του σχολείου είναι πάρα πολύ μικρή στην επίδοση του μαθητή. Και αυτή η πάρα πολύ μικρή επίδραση ουσιαστικά δεν οφείλεται στην ποιότητα του σχολείου, αλλά στο ότι στα καλά σχολεία συνήθως πηγαίνουν μαθητές που έχουν υψηλές επιδόσεις στο Δημοτικό ή μαθητές που προέρχονται από τα υψηλά κοινωνικά στρώματα.
Το περίεργο είναι ότι, σύμφωνα με τους ερευνητές, όσο κι αν έψαξαν, δεν κατάφεραν να βρουν άλλες έρευνες που να ερευνούν τη σχέση ανάμεσα στην αξιολόγηση του σχολείου από τον Ofsted και στην ατομική επίδοση του μαθητή. Δηλαδή, ενώ αυτή η υπηρεσία αξιολογεί όλα τα σχολεία στη Βρετανία, την ίδια δε φαίνεται να την αξιολογεί κανείς, εξετάζοντας την πιο σημαντική πτυχή: την ατομική επίδοση του μαθητή.
Σύμφωνα πάλι με τους ίδιους ερευνητές, άλλες έρευνες για τη σχέση της ποιότητας του σχολείου και της ατομικής επίδοσης του μαθητή που δε διερευνούν τον Ofsted καταλήγουν σε παρόμοια συμπεράσματα. Φαίνεται δηλαδή ότι, όπως και να αξιολογήσεις ένα σχολείο, η ποιότητά του επηρεάζει σε μικρό βαθμό την επίδοση των μαθητών.
Άρα, ελλοχεύει ο εξής κίνδυνος με τη συγκεκριμένη μεταρρύθμιση: οι γονείς να διαβάζουν τις αξιολογήσεις, να τρέχουν να γράψουν τα παιδιά τους στα «καλά» σχολεία, οι εκπαιδευτικοί να αγωνίζονται να βελτιώσουν την αξιολόγηση του σχολείου, οι μαθητές να μην ωφελούνται από τη βελτίωση, κανείς να μην ενδιαφέρεται για αυτό και να είμαστε μία ωραία ατμόσφαιρα…
Μαράζι το έχω να συγκινηθεί κάποτε το υπουργείο με κάτι απλό, αποτελεσματικότερο από διάφορες φανταχτερές λύσεις που κυκλοφορούν δεξιά και αριστερά, οι οποίες, δυστυχώς, πολλές φορές απορρέουν από πολιτικές ιδεοληψίες και όχι από τις επιστήμες της εκπαίδευσης.
ΥΓ
Άλλο πράγμα η αξιολόγηση του σχολείου και άλλο πράγμα η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού. Εγώ γράφω για την αξιολόγηση των σχολείων.
Σχόλια