Καιρό τώρα προσπαθώ να γράψω μπας και εκτονώσω την οργή μου και την πικρία μου. Όχι για τα οικονομικά, αυτά είναι πρόσφατα και αναμενόμενα, αλλά για τη στάση της κοινωνίας απέναντί μας. Για την απαξίωση που περιβάλλει το επάγγελμα που ασκώ. Για την ντροπή που θέλουν να με κάνουν να νιώσω.
Λένε ότι δουλεύουμε λίγο. Εγώ δουλεύω τις καθημερινές, τα σαββατοκύριακα, τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, το καλοκαίρι. Ώρες πολλές. Δε με νοιάζει αν με πιστεύετε. Με νοιάζει που το κάνω. Και κυρίως με νοιάζει που εξαιτίας του χάνω λεφτά. Χάνω κάθε φορά που αγοράζω κάποιο βιβλίο για να κάνω καλύτερα τη δουλειά μου. Χάνω κάθε ώρα που μελετώ για να γίνω καλύτερος αντί να κάνω ιδιαίτερα ή μια δεύτερη δουλειά. Όσο για την καταξίωση; Χμ… Αυτή δε θα έρθει ποτέ.
Λένε ότι παίρνουμε πολλά. Γιατί τότε κάθε φορά που αγοράζω ένα βιβλίο για τη δουλειά μου σκέφτομαι αν βγαίνω; Αν θα λείψουν από τα παιδιά μου; Γιατί πάντα μετανιώνω μόλις κλείνει η πόρτα του βιβλιοπωλείου πίσω μου; Γιατί;
Λένε πως η δουλειά μας δεν είναι σπουδαία. Δυστυχώς η κοινωνία δεν καταλαβαίνει τι μπορεί να προσφέρει. Δε ζητώ κύρος για λόγους εγωιστικούς, αλλά γιατί το αξίζει. Γιατί το απαιτεί. Σκεφτείτε το. Ξεχάστε προς στιγμήν το σχολείο που έχουμε ζήσει όλοι μας. Απλά σταθείτε και σκεφτείτε. Πού μπορεί κάποιος να μάθει Μαθηματικά, Φυσικές Επιστήμες, Γλώσσα, Ιστορία; Να αναπτύξει την κριτική του σκέψη και τη δημιουργικότητά του; Να βρει ανθρώπους να τον συμβουλεύσουν ανιδιοτελώς, να τον μυήσουν στον διάλογο, στη δημοκρατία, στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων, στο επάγγελμα (και τούτο πολύτιμο είναι); Υπάρχουν τέτοιοι χώροι;
Βαρέθηκα τα βλέμματα που με μειώνουν. Δε με πειράζει τόσο η ενέργεια όσο η αυταρέσκεια και η βεβαιότητα που βρίσκεται πίσω τους. Εδώ και καιρό αντιδρώ σε κάθε προσπάθεια σπίλωσης της δουλειάς μου. Προσπαθώ με νύχια και με δόντια να τα παραβλέπω και να αφοσιώνομαι στα παιδιά. Μα τώρα τελευταία κουράζομαι… Και είμαι νέος ακόμα…
Λένε ότι δουλεύουμε λίγο. Εγώ δουλεύω τις καθημερινές, τα σαββατοκύριακα, τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, το καλοκαίρι. Ώρες πολλές. Δε με νοιάζει αν με πιστεύετε. Με νοιάζει που το κάνω. Και κυρίως με νοιάζει που εξαιτίας του χάνω λεφτά. Χάνω κάθε φορά που αγοράζω κάποιο βιβλίο για να κάνω καλύτερα τη δουλειά μου. Χάνω κάθε ώρα που μελετώ για να γίνω καλύτερος αντί να κάνω ιδιαίτερα ή μια δεύτερη δουλειά. Όσο για την καταξίωση; Χμ… Αυτή δε θα έρθει ποτέ.
Λένε ότι παίρνουμε πολλά. Γιατί τότε κάθε φορά που αγοράζω ένα βιβλίο για τη δουλειά μου σκέφτομαι αν βγαίνω; Αν θα λείψουν από τα παιδιά μου; Γιατί πάντα μετανιώνω μόλις κλείνει η πόρτα του βιβλιοπωλείου πίσω μου; Γιατί;
Λένε πως η δουλειά μας δεν είναι σπουδαία. Δυστυχώς η κοινωνία δεν καταλαβαίνει τι μπορεί να προσφέρει. Δε ζητώ κύρος για λόγους εγωιστικούς, αλλά γιατί το αξίζει. Γιατί το απαιτεί. Σκεφτείτε το. Ξεχάστε προς στιγμήν το σχολείο που έχουμε ζήσει όλοι μας. Απλά σταθείτε και σκεφτείτε. Πού μπορεί κάποιος να μάθει Μαθηματικά, Φυσικές Επιστήμες, Γλώσσα, Ιστορία; Να αναπτύξει την κριτική του σκέψη και τη δημιουργικότητά του; Να βρει ανθρώπους να τον συμβουλεύσουν ανιδιοτελώς, να τον μυήσουν στον διάλογο, στη δημοκρατία, στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων, στο επάγγελμα (και τούτο πολύτιμο είναι); Υπάρχουν τέτοιοι χώροι;
Βαρέθηκα τα βλέμματα που με μειώνουν. Δε με πειράζει τόσο η ενέργεια όσο η αυταρέσκεια και η βεβαιότητα που βρίσκεται πίσω τους. Εδώ και καιρό αντιδρώ σε κάθε προσπάθεια σπίλωσης της δουλειάς μου. Προσπαθώ με νύχια και με δόντια να τα παραβλέπω και να αφοσιώνομαι στα παιδιά. Μα τώρα τελευταία κουράζομαι… Και είμαι νέος ακόμα…
Σχόλια
Ο δάσκαλος έχασε πια το κύρος του στην κοινωνία, επειδή έχασε το κύρος της και η ουσιαστική μόρφωση. Ιλλουστρασιόν ζωή και γεμάτο πορτοφόλι είναι οι αξίες σήμερα.
Χώρια που εμείς, ο τρίτος κόσμος της Ευρώπης, δεν την χρειαζόμαστε την μόρφωση. Μας αρκεί η ευελιξία. Και καμαριέρες και γκαρσόνια (ούτε καν σεφ).
Χωρίς αστειότητες τώρα. Συμμερίζομαι απολύτως το παράπονο και την πίκρα σου. Μα πριν απ' αυτό θρηνώ για τη μεγάλη μας κατρακύλα. Η τόση πλάτη που βάζουμε δε φαίνεται να κάνει καμία διαφορά, όχι αισθητή τουλάχιστον. Ίσως πρέπει να πιάσει κανείς εντελώς πάτο προτού ανορθωθεί και πάλι. Να δούμε πότε.
Κρίμα...
Αυτό δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν και καλύτεροι ούτε πως η εκδήλωση ήταν τέλεια. Πολλά θα μπορούσε κάποιος να της καταμαρτυρήσει. Απλά να μην τους παίρνει όλους η μπάλα.
Ωστόσο συμφωνώ και επαυξάνω όσον αφορά τις δικές μας ευθύνες. Φταίμε κι εμείς για πολλά.
Τέλος πάντων έχω μια αισιοδοξία για το μέλλον. Από πού πηγάζει δεν καταλαβαίνω...
το σχόλιό σου το είδα, αφού είχα γράψει το παραπάνω σχόλιο επομένως σου απαντώ τώρα.
Κακώς δε σχολιάζεις. Ο χώρος αυτός μου ανήκει και σε όποιον δεν του αρέσουν τα σχόλιά σου να μην ξανάρθει. Στο blog μου τόσο εσύ όσο και οι απόψεις σου είναι ευπρόσδεκτες.
Περιμένω το σχόλιό σου.
Βαγγέλη, απευθύνομαι ειδικά σ' εσένα και ζητώ συγγνώμη, αν το σχόλιό μου ήταν ατυχές. Αφού όμως έζησες τα πράγματα από κοντά, πες μας εκείνα τα στιγμιότυπα που δεν είδαμε κι αν αυτά δικαιώνουν την στάση τής υπουργού. Ομολογώ πως το συγκεκριμένο περιστατικό είδα μόνο σε δελτίο ειδήσεων. Δε διάβασα εφημερίδες.
Το άρθρο του Odyssea με άγγιξε. Εξέφρασε, πολύ ευγενικά, όσες σκέψεις κάνω τα τελευταία χρόνια.
1. Δυστυχώς προβάλλονται από τα ΜΜΕ και τα ενσωματώνει η ελληνική κοινωνία, αφασικά, τα κακά παραδείγματα γιατί υπάρχουν κι αυτά. Αλλά ακόμα και τώρα σκέφτομαι γιατί δεν έδειξαν ούτε ένα πλάνο από μία καινοτόμα πρακτική; Δεν πουλά... προφανές. Και εκεί μπαίνει η ψυχανάλυση που λέει σε ελεύθερη μετάφραση "Δεν με νοιάζει που είμαι κακός, εφόσον υπάρχουν χειρότεροι". σε αυτό το πλαίσιο απαξιώνεται η προσπάθεια πολλών εκπαιδευτικών.
2. Εκείνο το Σαββατόβραδο βρέθηκα με έναν φίλο που έχει προσφέρει πολλά στην εκπαίδευση. Σκέψου ένα όνομα και θα πέσεις μέσα, υπερβολή αλλά ας το δεχτούμε. Ήταν ράκος. "Με είπαν προσκυνημένο. Ποιοι;" Σαφέστατα η ωρομισθία είναι ένα εφεύρημα και πρακτική του ΠΑΣΟΚ εφαρμόστηκε από τη ΝΔ, οι συνάδελφοι είναι σε ομηρία. Αλλά και οι συνάδελφοι λειτούργησαν σαν τα ΜΜΕ. Η ένσταση μου βρίσκεται στο ότι υπάρχουν πολλοί περισσότεροι εκπαιδευτικοί που θα έπρεπε να βραβευτούν. Αντί όμως γι αυτό κατηγορούμε συναδέλφους. Θα μπορούσαν πολύ πιο ήρεμα και αποτελεσματικά να είχαν περάσει τις θέσεις τους και ουσιαστικά έδωσαν αφορμή στην υπουργό να διαχωρίσει τους εκπαιδευτικούς σε καλούς και κακούς, γεγονός που έψαχνε η υπουργός.
3. Σε καμιά περίπτωση οι νέες τεχνολογίες δεν είναι πανάκεια. Υπάρχουν πάρα πολλοί συνάδελφοι που εφαρμόζουν εξαιρετικές διδασκαλίες με πολλές και διαφορετικές προσεγγίσεις. Το ζητούμενο είναι αυτό που αναφέρει ο Odysseas πώς θα αναδειχθεί η "χαμένη τιμή" μας. Σίγουρα όχι μέσα από τα ΜΜΕ και σίγουρα μέσα από την πρακτική μας Γι αυτό ας "μην πυροβολούμε τον πιανίστα".
Υ.Γ. Νερένια απλά χρησιμοποίησα ένα μέρος του συλλογισμού σου. Αποδέχομαι πλήρως τις απόψεις σου, ως απόψεις, απλά μία ... αφόρμηση που λέγαμε στην ακαδημία.
Προτίμησα να αφήσω ένα μικρό σχόλιο μόνο. Οι διατυπώσεις του ίσως ήταν ατυχείς και παρεξηγήθηκαν. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν είμαι εγώ ο εχθρός. Όπως δεν είναι και οι βραβευθέντες εκπαιδευτικοί. Όπως επίσης δεν είναι και οι ωρομίσθιοι που επέλεξαν αυτόν τον τρόπο να διαμαρτυρηθούν - είτε συμφωνώ μ' αυτόν είτε όχι. Δεν καταλαβαίνω γιατί η παρέμβασή μου εξελήφθη ως εχθρική απέναντι στους βραβευθέντες κι ο Βαγγέλης παραπάνω αντέδρασε έτσι.
Εκείνο που ήθελα να υπονοήσω ήταν πως το κύρος μας ως εκπαιδευτικών πλήττεται πρώτιστα από την ίδια την πολιτεία. Χρειάζεται εδώ να αναλύσω τους διαφορετικούς τρόπους; Φαντάζομαι πως όχι. Και μια βράβευση όσο ευπρόσδεκτη κι αν ήταν είναι μόνο η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Γιατί αν η πολιτεία μάς αντιμετώπιζε με τον πρέποντα σεβασμό δεν θα είχαμε την πικρία που τόσο πετυχημένα εκφράζει η ανάρτηση κι ούτε θα υπήρχαν διαδηλωτές κι επεισόδια στη συγκεκριμένη βράβευση.
Ξαναλέω πως ίσως ο τρόπος των διαδηλωτών να ήταν λάθος, όμως δεν επιτρεπόταν σε καμία περίπτωση στην υπουργό να εκφραστεί έτσι. Ακόμα κι αν αυτό ήταν ένα μεμονωμένο στιγμιότυπο που πρόβαλαν τα ΜΜΕ. Στο κάτω κάτω οι ίδιοι κρίθηκαν κατάλληλοι να υπηρετήσουν την εκπαίδευση, προσλήφθηκαν. Ξαφνικά γίναν ακατάλληλοι γιατί ο τρόπος διαμαρτυρίας τους δεν ήταν αρεστός στην υπουργό;
Δεν θέλω να καταχραστώ το χώρο ούτε να καταναλώσω το χρόνο σας. Έτσι κι αλλιώς ο συνειρμός μου τείνει να ξεστρατίσει αλλού την κουβέντα, πέρα από το αρχικό θέμα τής ανάρτησης κι αυτό είναι κάτι που αντιπαθώ. Έπρεπε όμως να εξηγήσω.
Αυτή τη μαγική αλληλεπίδραση του blog αναδεικνύει ο Odysseas με τα άρθρα του.
Κουβεντιάζουμε. Πιθανά θα ήταν δύσκολο διαφορετικά, έως ακατόρθωτο.
Αν μου επιτρέψει ο Οδυσσέας θα αναδημοσιεύσω ένα μέρος του άρθρου. Το θεωρώ από τα καλύτερα που έχω διαβάσει εδώ και καιρό.
Νερένια, ποτέ το δίκιο δεν είναι όλο στη μια μεριά. Αλλά δεν είναι ακόμη καιρός για να συζητηθεί το ποια μεριά έχει/είχε το περισσότερο δίκιο. Το ατομικό συμφέρον υπεράνω όλων... ιδιαίτερα σε δύσκολες εποχές.
Ίσως οι γονείς δεν έχουν συνειδητοποιήσει, ότι πάνω σε μας τους εκπαιδευτικούς έχουν επενδύσει ό,τι πολυτιμότερο έχουν, που δεν είναι άλλο απ' τα παιδιά τους.
Βέβαια στο μικρόκοσμο της τάξης μας και της σχολικής μονάδας όπου εργαζόμαστε, μπορούμε, εύκολα νομίζω, να "κερδίσουμε" τους γονείς και να τους κάνουμε κοινωνούς της σπουδαιότητας του έργου μας με την προσφορά μας.Και μη θεωρηθεί αυτονόητο ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί προσφέρουν το ίδιο.Η τάξη μας είναι ο πυρήνας της κοινωνικής αναβάθμισης του κύρους μας.
Πάντως η ανταποδοτική αγάπη των μικρών μας μαθητών, μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε χωρίς κούραση το έργο μας και βρίσκουμε το κύρος μας στα λαμπερά μάτια και στα φωτεινά χαμόγελα των μαθητών μας.......
Καταλαβαίνω το παραπονό σου. Δεν κανουμε την ίδια δουλειά αλλα καθώς εργαζομαι στον ευρύτερο δημόσιο τομεα, και πιστευω ότι εργαζομαι σοβαρα και με συνεπεια, όταν ακούω τα περί δημοσίων υπαλλήλων που είναι βολεμένοι,παίρνουν απίστευτα λεφτα, δεν δουλευουν κτλ κτλ, χαμογελαω πια, τι αλλο να κανω. Ούτε όλοι οι δημόσιοι υπαλληλοι είναι ίδιοι, ούτε όλοι οι εκπαιδευτικοί φυσικά. Και ποτε το δίκιο μόνο σε μια πλευρα, όπως λεει ο Βαγγελης. Εχοντας δύο παιδια σε σχολική ηλικία εχω νιώσει πολλές φορες ευγνωμοσύνη για δασκάλους τους, που τους έμαθαν τόσα πολλά, τόσο σωστα και όχι μόνο τα της σχολικής ύλης. Το πιο σημαντικό δε, είναι ότι τους θυμούνται παντα τα ίδια τα παιδιά και τους ξεχωρίζουν. Ενα παραδειγμα, αν μου επιτρεπεις, θα σου πω. Φετος, ο γιος μου, στο Λύκειο και αποφασισμένος να παει θετική κατευθυνση εχει έναν καθηγητή φιλόλογο, απ'ό,τι φαίνεται, εξαιρετικό. Να φανταστείς διαβαζει γραμματική και συντακτικό με τα οποία δεν εχει καμία σχεση, μα καμία όμως. Τα προηγούμενα χρόνια δεν εδινε σημασία, δεν τον ενέπνευσε και κανενας καθηγητής σε αυτα τα μαθήματα. Φετος όμως, αλλη κατασταση. Ξερεις τι μου είπε για τον καθηγητή αυτόν; Μαμά, αγαπαει πολύ το μάθημά του και ξέρει περισσότερα απ'όσα μας λεει. Και επιπλέον απο λίγα που μου εχει πει, εχει και άψογη παιδαγωγική συμπεριφορα ο συγκεκριμενος καθηγητής.
Αν ενα παιδί στην εφηβεία μπόρεσε να διακρίνει τα δύο αυτα που μου είπε σε εναν καθηγητή ειδικότητας και κατευθυνσης που δεν θα ακολουθήσει, αυτό για μενα λεει πολλά. (εννοείται πως όταν πηγα να παρω τους βαθμούς του, εψαξα να βρω αυτόν τον φιλόλογο και ανενδοίαστα- σε αυτό βοήθησε ότι δεν θα τον εχει στην κατευθυνση ο γιος μου, αλλιως θα ντρεπόμουν ότι θα παρεξηγηθώ και δεν θα πηγαινα- τον ευχαρίστησα και του έδωσα συγχαρητήρια)
Αν το επαγγελμά σας δεν εχει κύρος στους άσχετους, έχει και με το παραπανω εκεί που αξίζει. Αυτό ήθελα να σου γράψω. Και ξερω πως αυτό για να γίνει θελει κόπο και πολλή δουλειά και αγάπη. Είναι επιλογή. Όχι η συνηθισμένη, όχι η εύκολη, ούτε η αυτονόητη, τουλάχιστον σε κοινωνίες όπως η δική μας. Και αυτό φαίνεται. Και το εκτιμούν αυτοί που ξέρουν.
Καλή δύναμη.
συγγνώμη!
Καλώς διαμαρτυρήθηκαν οι ωρομίσθιοι. Οι άνθρωποι είναι απλήρωτοι κι αυτό τα λέει όλα.
Κακώς όμως, απ' ό,τι κατάλαβα, έστρεψαν τα βέλη τους στους τιμηθέντες. Η υπουργός έπρεπε να ήταν ο στόχος τους.
Κακώς είπε ό,τι είπε η υπουργός. Οι δηλώσεις της ήταν το λιγότερο άστοχες και χειροτέρευσαν όλο αυτό το κλίμα.
(ο Αντρέας είναι άξιος συνάδελφος και υπηρετεί στο ίδιο σχολείο που είμαι κι εγώ) δε νομίζω πως τους κερδίζουμε τόσο εύκολα τους γονείς. Βεβαίως και εξαρτάται σε ένα βαθμό από τη δική μας δουλειά αλλά δεν το καθορίζουμε απόλυτα αυτό. Πιστεύω πως η απαξίωση της δουλειάς μας συνδέεται άμεσα με την απαξίωση της Τέχνης, της Επιστήμης, της Κουλτούρας γενικά στην ελληνική κοινωνία. Σκέψου μόνο πόσοι διαβάζουν σήμερα ή παρακολουθούν καλλιτεχνικές εκδηλώσεις κ.α.
Άρα τι να περιμένεις;
Και δυστυχώς ένας τρόπος υπάρχει:
Εσύ και οι υπόλοιποι σαν εσένα, να αποφασίσετε να εκδιώξετε τους ξεπουλημένους. Πως; έλα ντε... Αυτό είναι και το πρόβλημα της Ελληνικής Κοινωνίας γενικότερα. Όσο εσύ (και εγώ και όλοι δηλαδή, για να μην βγάζω την ουρά μου απέξω) δεν μιλάμε και καταπίνουμε την ύπαρξη αυτού του μικροδιάβολου απέναντι μας, τόσο θα προσπαθούμε μάταια να διδάξουμε στα παιδιά μας αυτά που πολύ θα θέλαμε να τους μάθουμε.........
Πρέπει επιτέλους να εκδιωχθεί ο παραπάνω περιγραφόμενος τύπος από τον θρόνο της κοινωνικής ιεραρχίας που τον ανεβάσαμε εδώ και χρόνια.
Ο καταφερτζής, ο αριβίστας, ο "μάγκας", αυτός που μας -και του-κλείνουμε το μάτι πονηρά, πρέπει να σταματήσει πλέον να αποτελεί πρότυπο, αρχικά για εμάς τους ίδιους.
Μέχρι τότε αποφάσισε με ποιους είσαι, διάλεξε στρατόπεδο. Αν συνεχίσεις να αγοράζεις βιβλία, σιγουρέψου ότι έχεις βιβλιοθήκη στο σαλόνι, και τα παιδιά μεγαλώνουν βλέποντας την. Φτάνει αυτό για προίκα αιώνια. Μην τους δώσεις σπίτια, φτάνουν τα βιβλία...
Δεν είσαι μόνος...
Κάποιον συγκεκριμένο με την έννοια του Μήτσου, του Κώστα κτλ, όχι δεν εννοώ.
Την ίδια στιγμή όμως εννοώ όλους αυτούς που κατά καιρούς βρήκα μπροστά μου στην δημόσια διοίκηση και μου έκαναν τη ζωή δύσκολη. Με παίδεψαν, με τσάτισαν, μου ζήτησαν μίζα και φακελάκι -συνήθως εμμέσως- αρνήθηκαν να μου κάνουν την δουλειά μου, κτλ κτλ.
Μία φορά πήγα στην Τράπεζα της Ελλάδας με το δίπλωμα οδήγησης για να εισπράξω μία επιταγή.
-ΟΧΙ μου είπε ο μικρός δικτάτορας, δεν γίνεται, θέλω ταυτότητα.
-Μα, υπάρχει εγκύκλιος του Υπουργείου Εσωτερικών που λέει ότι γίνεται να αποδείξω την ταυτότητα μου με έγγραφο του κράτους, δηλαδή δίπλωμα, αντέτεινα.
ΟΧΙΙΙ, εγώ δεν ξέρω τέτοια. Θέλω ταυτότητα..
Τώρα θα μου πεις, τι σχέση έχει αυτό με τον δάσκαλο; Έχει να κάνει με το πώς αντιμετωπίζουμε εμείς οι "απέξω", τους "απομέσα". Όλοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι, και όλοι, μα όλοι, έχουμε πολλαπλές πικρές εμπειρίες από "τέτοιου είδους" υπαλλήλους.
Και μαζί με τους "τέτοιου είδους" παίρνει και εσένα η μπάλα (και τους υπόλοιπους σαν εσένα).
Δυστυχώς.........
Τώρα όσον αφορά το Δημόσιο πιστεύω πως και ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα έχει τα ίδια χάλια. Απλώς το Δημόσιο μάς ενοχλεί όλους.
Οδυσσέα, όταν λέω 'κακούς εκπαιδευτικούς' με όλο τον σεβασμό, θεωρώ ότι δεν κάνω λάθος. Γιατί ο εκπαιδευτικός που αργοπορεί καθημερινά 10 και 20 και 30 λεπτά είναι κακός εκπαιδευτικός ειδικά όταν επισημαίνοντας την πιθανότητα αυτό να αποτελεί κακό παράδειγμα για τα παιδιά (α΄δημοτικού), η απάντηση είναι ότι δεν αποτελεί κανένα πρόβλημα. Δηλ. εδώ έχουμε και την ευθεία παρέκκλιση από το γράμμα του νόμου, χωρίς συνέπεια και χωρίς καν αναγνώριση του λάθους. Ή μία άλλη εκπαιδευτικός που σε παιδιά Β' δημοτικού φώναζε και τους έλεγε 'βουλώστε το' και 'σκάστε'. Ή μία άλλη εκπαιδευτικός που λόγω απορίας γονέων για το εάν πρέπει να γίνει μάθημα την παραμονή της 25ης Μαρτίου μετά την γιορτή βάση των εγκυκλίων του ολοήμερου σχολείου και των σχετικών προεδρικών διαταγμάτων, έβαλε τις φωνές στους γονείς και διαμαρτυρήθηκε γιατί οι γονείς μπαίνουν στο ίντερνετ και διαβάζουν τους νόμους και αμφισβητούν τους δασκάλους και την διεύθυνση του σχολείου.
Στην απέναντι όχθη, σέβομαι υπέρμετρα, και τονίζω σε κάθε συνάντηση με τις ίδιες και με την διεύθυνση του σχολείου μου τις δασκάλες που έχουν φέτος τα παιδιά μου, που είναι εξαιρετικές εκπαιδευτικοί.
Τί θέλω να πω.
Ναι, ίσως υπάρχει κάποια απαξίωση. Δεν παρακολουθώ πολλή τηλεόραση οπότε δεν μπορώ να σχολιάσω πολλά για την εκδήλωση που αναφέρετε. Μπορώ όμως να πώ μόνο από δική μου εμπειρία ότι παρατηρώ μια χαλαρότητα στα σχολεία. Ότι παρατηρώ δασκάλους να φωνάζουν με σχετική ευκολία στα μικρά παιδιά. Παρατηρώ μικρο- εώς μεγαλο-παρεκκλίσεις από τις εγκυκλίους και τα ΠΔ. Γνωρίζω για δασκάλους που κάνουν ιδιαίτερα. Και δασκάλους που με το που κλείνουν τα σχολεία εξαφανίζονται. Ή να χάνονται κάποιες ώρες, χωρίς κατά την ταπεινή μου γνώμη να είναι απαραίτητο.
Ίσως κάπου στην μέση είναι η αλήθεια. Και τείνω να συμφωνήσω με την άποψη ότι θα πρέπει και η ΔΟΕ (και υποθέτω παρομοίως και η ΟΛΜΕ) να κάνουν την δική τους εκκαθάριση και να απαιτήσουν οι ίδιες να φύγουν συνάδελφοί σας που χαλάνε την εικόνα. Όχι να απολυθούν. Δεν είμαι ο αρμόδιος να κρίνω. Αλλά να είναι εκτός αιθουσών διδασκαλίας όσοι/ες δεν αρμόζουν εκεί.
Δεν θεωρώ ότι οι 'κακοί εκπαιδευτικοί' είναι η πλειοψηφία. Θεωρώ ότι υπάρχουν πάρα πολλοί καλοί συνάδελφοί σας, και είναι πάντα χαρά να ανακαλύπτουμε ανθρώπους σαν εσένα Οδυσσέα. Αλλά όπως εγώ όταν δεν αποδόσω στην δουλειά μου (ιδ. τομέας) δεν θα πάρω καλό βαθμό και ίσως αυτό να έχει επίπτωση και στην αύξησή μου, το ίδιο περιμένω ειδικά στον χώρο της εκπαίδευσης όπου δεν δικαιολογείται ούτε ένας μη ικανός εκπαιδευτικός. Γιατί ένας μη ικανός εκπαιδευτικός πρώτης τάξης του δημοτικού μπορεί εύκολα να χαντακώσει 25 παιδικές ψυχές.
Για το ότι υπάρχουν και εκπαιδευτικοί που δεν σας μοιάζουν, ίσως αρκεί μια 'βόλτα' στα φόρα του pde.gr ή του alfavita.gr
Σας συγχαίρω, σας σέβομαι, και σας εύχομαι να συνεχίσετε να έχετε την αξία και συνέπεια που πηγάζει από τα κείμενά σας.
Μ.
καταρχήν μια παρατήρηση. Το θέμα της ανάρτησης δεν αναφέρεται στην ποιότητα των εκπαιδευτικών αλλά στο επάγγελμα του εκπαιδευτικού. Και αυτό έχει μεγάλη απαξίωση.
Από 'κει και πέρα όπως σ' όλα τα επαγγέλματα πάντα θα υπάρχουν και οι κακοί επαγγελματίες. Δυστυχώς αυτή τη στιγμή νομικά δεν μπορεί να γίνει κάτι. Ούτε και με φωνές. Η επαγγελματική βελτίωση ενός εκπαιδευτικού είναι χρονοβόρα και έτσι δυστυχώς τα παιδιά και οι γονείς θα τους υποστούν.
Βεβαίως, στα παραδείγματα που αναφέρεις μπορούν να πιάσουν τόπο οι φωνές, αλλά μην περιμένεις πως οι συγκεκριμένοι τύποι θα μεταμορφωθούν σε αστέρες της διδακτικής.
Για τους συγκεκριμένους τύπους δεν περιμένω φυσικά να μεταμορφωθούν σε αστέρες της διδακτικής. Περιμένω όμως από το σύστημα να τους μετακινήσει ώστε να πάψουν να 'διδάσκουν' στα παιδιά μου. Και για ένα γονιό που από την μία βρίσκει την ανικανότητα και ευθυνοφοβία των αρμοδίων και από την άλλη την συνδικαλιστική κάλυψη των δασκάλων, παρά τον τεράστιο σεβασμό που πραγματικά έχω για το λειτούργημα του δασκάλου, υπάρχουν στιγμές που νοιώθω ότι υπάρχουν δάσκαλοι που οι ίδιοι με αναγκάζουν να αναρωτηθώ.
Ευχαριστώ.
Μ.
μην ελπίζεις το σύστημα να κάνει κάτι. Δεν πρόκειται να κάνει.
Οπωσδήποτε για την απαξίωση φταίνε και οι συμπεριφορές που περιγράφεις. Αλλά δεν είναι μόνο αυτές. Γενικά δε θεωρούμε σημαντική τη μόρφωση. Το χαρτί θέλουμε. Πάρε για παράδειγμα τα ποσοστά των Ελλήνων που διαβάζουν βιβλία ή τον αριθμό των βιβλιοθηκών που υπάρχουν στη χώρα. Είναι απογοητευτική η κατάσταση. Ακόμα βγαίνουν επιστημονικά βιβλία χωρίς ευρετήριο. Τι να πεις...
1. κύρος έχει μόνο ότι πληρώνεται αντίστοιχα, κυρίως στην εποχή που όλα μπορούν να μετρηθούν...
2. Οδυσσέα, μου θύμισες το βλέμμα το βλέμμα του απογραφέα, εννιά χρόνια πριν, όταν στο ερώτημα "πόσες ώρες εργάζεστε την εβδομάδα;" απάντησα: "εξήντα".
καλό Πάσχα!
δε σ' έχω ξεχάσει. Θα σε δω όμως στο συνέδριο στο στρογγυλό τραπέζι για τα κοινωνικά δίκτυα και εκεί πιστεύω θα κουβεντιάσουμε και το θέμα που σου έχω πει.
Καλό Πάσχα!
γενικής παιδαγωγικής, διδακτική γλώσσας, μαθηματικών κ.τ.λ., για μαθησιακές δυσκολίες, Ιστορία, Φυσικές Επιστήμες, παιδική λογοτεχνία και ό,τι άλλο βρεθεί.
Δεν ξέρω αν ζητάς κάτι πιο συγκεκριμένο. Γράψε μου αν θες κάτι άλλο.