Υπάρχει ένα παιδί που μένει εδώ γύρω κοντά στο σπίτι μου. Δε μένει στα σπίτια που μένετε, δεν παίζει με τα παιχνίδια που παίξατε, δε φορά τα ρούχα που φοράτε. Αντίθετα, η ζωή του θα σας θυμίσει όλη την τραγικότητα της φιγούρας του Καραγκιόζη, χωρίς όμως την κωμική του πλευρά. Είναι σαν να βλέπεις έναν Καραγκιόζη αγέλαστο. Χωρίς τα αστεία του και τα χωρατά του. Χωρίς τα ατελείωτα πειράγματά του. Να βλέπεις μόνο τη δυστυχία του. Αντέχεται;
Υπάρχει ένα παιδί που το γνώρισα στην ενισχυτική και δεν το βοήθησα. Το ίδιο παιδί. Αυτό που αναφέρω παραπάνω. Προσπάθησα, δεν μπορώ να πω. Διάβασα και ειδική αγωγή, ενέπλεξα κι εγώ και ο δάσκαλός του κοινωνικούς λειτουργούς, υπηρεσίες, ειδικούς… Απέτυχα. Γιατί κουράστηκα, γιατί δεν ήθελε (κι όμως δεν ήθελε…), γιατί δε γινόταν, γιατί… γιατί… Σίγουρα κάποιοι θα μου πείτε: «Δεν μπορείς να τα βοηθάς όλα τα παιδιά. Δε γίνεται αυτό». Άλλοι θα αναφωνήσουν: «Ποιον, μωρέ, τον Δ.;».
Κι όμως, παρόλα αυτά, εξακολουθεί κάπου εκεί έξω να υπάρχει ένα παιδί που δεν το βοήθησα. Και να έχει μικρότερα αδέλφια…
Υπάρχει ένα παιδί που το γνώρισα στην ενισχυτική και δεν το βοήθησα. Το ίδιο παιδί. Αυτό που αναφέρω παραπάνω. Προσπάθησα, δεν μπορώ να πω. Διάβασα και ειδική αγωγή, ενέπλεξα κι εγώ και ο δάσκαλός του κοινωνικούς λειτουργούς, υπηρεσίες, ειδικούς… Απέτυχα. Γιατί κουράστηκα, γιατί δεν ήθελε (κι όμως δεν ήθελε…), γιατί δε γινόταν, γιατί… γιατί… Σίγουρα κάποιοι θα μου πείτε: «Δεν μπορείς να τα βοηθάς όλα τα παιδιά. Δε γίνεται αυτό». Άλλοι θα αναφωνήσουν: «Ποιον, μωρέ, τον Δ.;».
Κι όμως, παρόλα αυτά, εξακολουθεί κάπου εκεί έξω να υπάρχει ένα παιδί που δεν το βοήθησα. Και να έχει μικρότερα αδέλφια…
Σχόλια
Σε καταλαβαίνω. Έχω βρεθεί στη θέση σου. Δυο φορές. Τη μια κάτι κατάφερα, ελάχιστο, πριν το παιδί πάρει μετεγγραφή σε άλλη πόλη. Την άλλη, δυστυχώς, τίποτα. Κάτι συνέβαινε, που ούτε η σύμβουλος καταλάβαινε, και το παιδί δεν αφομοίωνε τίποτα. Την άλλη μέρα είχε ξεχάσει τα πάντα. Από την πρώτη δημοτικού συνέβαινε αυτό. Εγώ το πήρα στην τετάρτη και δεν μπορούσε να διαβάσει. Συλλάβιζε με δυσκολία. Κι όμως αυτό το παιδί πάει γυμνάσιο τώρα. Πώς παρακολουθεί, άγνωστο. Το πιο πιθανό πάει κι έρχεται άσκοπα στο σχολείο. Κι ήταν πρόθυμο το καημένο. Αλλά...
Σαν μικρές πληγές
μέσα μας η αδυναμία ν' ανοίξουμε την πόρτα μια πόρτα και γι' αυτό το παιδί
Δεν είσαι μόνος
όντως μας βαραίνουν τέτοιες αποτυχίες. Βέβαια, ο περισσότερος κόσμος το αγνοεί. Δεν είναι όμως αυτός ο λόγος που το έγραψα. Το παρόν κείμενο αποτελεί μια προσπάθεια συγγνώμης και παράλληλα άρσης της αφάνειας του συγκεκριμένου παιδιού.
Τώρα το κατά πόσο το πέτυχα...
τώρα διαπίστωσα πως είσαι Πατρινιά. Δασκάλα είσαι;
εξαρτάται την περίπτωση. Βέβαια, συνήθως δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.
Μέτοικος εδώ
από το Ηράκλειο
και ναι
δασκάλα
συγγνώμη για την καθυστερημένη απάντησή μου αλλά τώρα είδα το σχόλιό σου στο email μου.
Ομολογώ πως δεν το παλεύουν οι περισσότεροι. Έχω πάψει να τους κατηγορώ. Δεν είναι εύκολο. Κυρίως δεν έχει τα αποτελέσματα που επιθυμείς. Φυσικά, λείπει και η κατάλληλη εκπαίδευση, αλλά το βασικό είναι πως δεν πετυχαίνεις με τις ενέργειές σου αυτά που θες.
Για το συγκεκριμένο παιδί δεν υπάρχει διάγνωση. Πιστεύω πως είναι δυσλεξικό. Όσο για τους γονείς ασ' το αφήσουμε ασχολίαστο καλύτερα. Το βασικό πρόβλημα δεν είναι οι μαθησιακές δυσκολίες αλλά τα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η οικογένεια. Αν δεχτούμε πως ζει σε οικογένεια.
Ελπίζω τουλάχιστον το παιδί σου να έχει βρει τους εκπαιδευτικούς που του αξίζουν.
α) Ειδικευμένο προσωπικό
β) Η δασκάλα ή ο δάσκαλος της τάξης θα το δεχτούν καλύτερα αφού πιθανότατα έχουν συνηθίσει την συνύπαρξη με το τμήμα ένταξης.
Βέβαια να προσέξεις το τμήμα ένταξης να είναι ολιγάριθμο αλλιώς δε θα υπάρχει κανένα όφελος για το παιδί.
Συγνώμη για το μακροσκελές σχόλιο όπου μπορεί να γράφω για πράγματα που μάλλον ήδη γνωρίζεις και για πράγματα που μάλλον ήδη έχεις παλέψει αλλά ...μια προσπάθεια ακόμη