Σώμα και Πνεύμα

Με το σώμα του παιδιού ασχολούνται πολλοί επιστήμονες που απολαμβάνουν υψηλό κύρος και αμοιβές από την κοινωνία. Με το πνεύμα του παιδιού –τον νου του, τα συναισθήματά του, τις γνώσεις του, την ευφυΐα του, την ψυχή του, τις ηθικές του αξίες– ασχολούνται, επίσης, πολλοί επιστήμονες. Αυτοί όμως δεν απολαμβάνουν ό,τι και οι προηγούμενοι. Συνήθως περιφρόνηση τους συνοδεύει. Εκτός κι αν υπάρχει κάποιος γονιός που προτιμά να δει το παιδί του δάσκαλο και όχι γιατρό ή που τρέχει να ανακοινώσει σ’ όλη τη γειτονιά και σ’ όλο το σόι ότι το παιδί του πέρασε νηπιαγωγός και από την άλλη αποκρύπτει ντροπιασμένος την είσοδο του άλλου του παιδιού στην οδοντιατρική.

Ξέρω πολύ καλά τους χλευασμούς που ακούω αυτήν τη στιγμή από τους περισσότερους αναγνώστες. Από πού και ως πού η νηπιαγωγός ίσα και όμοια με τον γιατρό; Και γιατί να μην είναι; Δηλαδή γιατί εμείς που ασχολούμαστε με την καλλιέργεια του πνευματικού κόσμου των παιδιών είμαστε κατώτεροι από τους επιστήμονες που ασχολούνται με τη σωματική τους υγεία; Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω αυτή τη διάκριση που υφιστάμεθα όλοι εμείς που απλώς προσπαθούμε να κάνουμε τα παιδιά σας καλύτερα. Εκτός και αν ζηλεύετε τα άτομα που έζησαν μια ζωή εκτός οποιουδήποτε εκπαιδευτικού συστήματος. Μια ματιά στους τσιγγάνικους καταυλισμούς ρίξτε μόνο. Δείτε πόσα προβλήματα αντιμετωπίζουν μόνο και μόνο επειδή δεν μπορεί το εκπαιδευτικό σύστημα να τους δεχτεί. Κι απ’ ό,τι βλέπω οι Τσιγγάνοι στα νοσοκομεία πάνε. Αρκεί;