Δήλωσε στο Σκάι ο Μπαμπινιώτης: "Να κάνουμε πολίτες ευαίσθητους και σκεπτόμενους ήδη από το σχολείο". Αναρωτιέμαι αν ισχυρίζεται κανείς το αντίθετο. Ποιος μπορεί να είναι ο στόχος του σχολείου σε μια δημοκρατική κοινωνία; Οι ανόητοι πολίτες; Οι αναίσθητοι; Οι ακαλλιέργητοι; Ή μήπως οι αναλφάβητοι;
Γιατί το αυτονόητο, το τετριμμένο, το χιλιοειπωμένο, όταν αφορά την εκπαίδευση, θεωρείται σπουδαίο και γίνεται τίτλος άρθρου; Υπάρχει περίπτωση να δηλώσει γιατρός: "Πρέπει να θεραπευτούν όλες οι μορφές του καρκίνου" και να γίνει τίτλος άρθρου; Υπάρχει περίπτωση να δηλώσει πολιτικός μηχανικός: "Πρέπει να κατασκευάζουμε αντισεισμικά σπίτια στην Ελλάδα" και να θεωρηθεί άξιο αναφοράς;
Και μετά παραπονιόμαστε για τα χάλια της εκπαίδευσης... Αν δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε το σημαντικό -πώς θα δημιουργήσουμε σκεπτόμενους πολίτες- από το αυτονόητο -να δημιουργήσουμε σκεπτόμενους πολίτες- ας μη ζητάμε κάτι παραπάνω...
Γιατί το αυτονόητο, το τετριμμένο, το χιλιοειπωμένο, όταν αφορά την εκπαίδευση, θεωρείται σπουδαίο και γίνεται τίτλος άρθρου; Υπάρχει περίπτωση να δηλώσει γιατρός: "Πρέπει να θεραπευτούν όλες οι μορφές του καρκίνου" και να γίνει τίτλος άρθρου; Υπάρχει περίπτωση να δηλώσει πολιτικός μηχανικός: "Πρέπει να κατασκευάζουμε αντισεισμικά σπίτια στην Ελλάδα" και να θεωρηθεί άξιο αναφοράς;
Και μετά παραπονιόμαστε για τα χάλια της εκπαίδευσης... Αν δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε το σημαντικό -πώς θα δημιουργήσουμε σκεπτόμενους πολίτες- από το αυτονόητο -να δημιουργήσουμε σκεπτόμενους πολίτες- ας μη ζητάμε κάτι παραπάνω...
Σχόλια
Και ως γνωστόν η διαφήμιση λέει το αυτονόητο. Σκοπός είναι να μένει το όνομα του προϊόντος που πουλάει.