Σχολική αποτυχία

Υπάρχουν παιδιά που δουλεύουν και παιδιά που κάνουν μάθημα στο σπίτι. Υπάρχουν παιδιά που μαθαίνουν στο σπίτι ότι το διάβασμα είναι ανοησία και παιδιά που μαθαίνουν ότι το διάβασμα είναι υπέρτατη αξία. Υπάρχουν παιδιά που οι γονείς τους τα χαρακτηρίζουν ανάξια και παιδιά που οι γονείς τους τα λένε άξια. Υπάρχουν παιδιά με χαμηλή νοημοσύνη και παιδιά με ϕυσιολογική νοημοσύνη. Υπάρχουν παιδιά στο ϕάσμα του αυτισμού και παιδιά που δεν είναι. Υπάρχουν παιδιά που έχουν ειδικές μαθησιακές δυσκολίες και παιδιά που δεν έχουν. Υπάρχουν παιδιά που έχουν κακούς δασκάλους και παιδιά που έχουν καλούς δασκάλους.

Σε κάθε ϕαινόμενο αντιστοιχούν αιτίες, στην ελληνική εκπαίδευση όμως τις αγνοούμε συστηματικά. Δύσκολα θα βρεις ενήλικο να εξηγεί τη σχολική αποτυχία με όρους άλλους, εκτός από την τεμπελιά. Δύσκολα θα βρεις ενήλικο να μην κατηγορεί τους μαθητές. Δύσκολα θα βρεις ενήλικο να ξέρει παιδαγωγικά...

Ως κοινωνία πρέπει να αποτινάξουμε τον ζυγό της αξιοκρατίας. Σημασία δεν έχει να επιβραβεύουμε τους άξιους και κατ' επέκταση να τιμωρούμε τους ανάξιους. Σημασία έχει όλοι οι μαθητές να μαθαίνουν στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Να μάθουμε τις αιτίες της αποτυχίας και να τις εξαλείψουμε.

Καιρός είναι να αντικατασταθεί η αξιοκρατία από τη δικαιοσύνη. Πόσο δίκαιο είναι να στέλνουμε τους καλύτερους εκπαιδευτικούς στους καλύτερους μαθητές, κάτι που προσπαθούν να κάνουν με την αναβίωση των πειραματικών σχολείων, και να μην τους στέλνουμε στους χειρότερους; Αν είσαι ικανός και ένας καλός δάσκαλος αρκεί. Αρκεί, αν διδάσκει ύλη υψηλότερου επιπέδου από τα παιδιά της ηλικίας σου. Αν για παράδειγμα είσαι μαθητής της Ε' να διδάσκεσαι τα μαθηματικά της ΣΤ΄. Τι να τον κάνεις τον χαρισματικό δάσκαλο; Αν όμως είσαι αδύναμος μαθητής χρειάζεσαι την εμπειρία του, την εϕευρετικότητά του, την ευϕυΐα του. Αν ήταν τόσο εύκολα τα πράγματα, τότε δε θα ήσουν και αδύναμος.

Σχόλια