Είμαι απογοητευμένος. Όχι από την οικονομική κατάσταση, τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, τους γονείς, τους μαθητές· αλλά από εμάς, από την απουσία του παιδαγωγικού διαλόγου.
Όταν λέω διάλογο δεν εννοώ συζήτηση στην οποία ο ένας προσβάλλει τον άλλο, ο καθένας μιλάει μόνος του, δεν ακούει, δεν επιχειρεί να μπει στη θέση του άλλου —όχι να συμϕωνήσει· να μπει στη θέση του άλλου, τα δει τα πράγματα από τη δική του οπτική γωνία και μετά να κρίνει—. Και πιο πολύ δε μιλάω για συζήτηση δειλή, συζήτηση στην οποία ϕοβόμαστε να ακουμπήσουμε τα καθιερωμένα, ϕοβόμαστε να ακούσουμε, πόσο μάλλον να συμϕωνήσουμε, με εναλλακτικές πρωτάκουστες, με εναλλακτικές που κάποιες ϕορές τρίζουν θεμέλια. Και σίγουρα δεν εννοώ συζήτηση στην οποία εγώ πάντα να αναδεικνύομαι νικητής. Απεναντίας, στο νου μου έχω μια συζήτηση στην οποία έχασα...
Μέσα από σειρά εκτενών επιχειρημάτων και αντεπιχειρημάτων ο συνομιλητής μου με έπεισε. Δεν πρόσβαλε ο ένας τον άλλον, δεν απέϕυγε ο ένας τον άλλον, δε γράψαμε από ένα σχόλιο και χαθήκαμε σαν κομήτες. Αντίθετα, επιμείναμε. Γραμμή γραμμή αναλύαμε το αντίπαλο επιχείρημα, γραμμή γραμμή συνθέταμε το δικό μας αντεπιχείρημα. Δε σταματήσαμε μέχρι που καταλήξαμε σε μια κοινά αποδεκτή άποψη. Τότε έχασα εγώ, μα θα μπορούσα και να 'χα κερδίσει, θα μπορούσαμε απλώς να κατανοήσουμε ο ένας τον άλλο βαθύτερα. Όπως και να 'χει όμως, δε σταματήσαμε. Συνεχίσαμε μέχρι τέλους.
Όταν λέω διάλογο δεν εννοώ συζήτηση στην οποία ο ένας προσβάλλει τον άλλο, ο καθένας μιλάει μόνος του, δεν ακούει, δεν επιχειρεί να μπει στη θέση του άλλου —όχι να συμϕωνήσει· να μπει στη θέση του άλλου, τα δει τα πράγματα από τη δική του οπτική γωνία και μετά να κρίνει—. Και πιο πολύ δε μιλάω για συζήτηση δειλή, συζήτηση στην οποία ϕοβόμαστε να ακουμπήσουμε τα καθιερωμένα, ϕοβόμαστε να ακούσουμε, πόσο μάλλον να συμϕωνήσουμε, με εναλλακτικές πρωτάκουστες, με εναλλακτικές που κάποιες ϕορές τρίζουν θεμέλια. Και σίγουρα δεν εννοώ συζήτηση στην οποία εγώ πάντα να αναδεικνύομαι νικητής. Απεναντίας, στο νου μου έχω μια συζήτηση στην οποία έχασα...
Μέσα από σειρά εκτενών επιχειρημάτων και αντεπιχειρημάτων ο συνομιλητής μου με έπεισε. Δεν πρόσβαλε ο ένας τον άλλον, δεν απέϕυγε ο ένας τον άλλον, δε γράψαμε από ένα σχόλιο και χαθήκαμε σαν κομήτες. Αντίθετα, επιμείναμε. Γραμμή γραμμή αναλύαμε το αντίπαλο επιχείρημα, γραμμή γραμμή συνθέταμε το δικό μας αντεπιχείρημα. Δε σταματήσαμε μέχρι που καταλήξαμε σε μια κοινά αποδεκτή άποψη. Τότε έχασα εγώ, μα θα μπορούσα και να 'χα κερδίσει, θα μπορούσαμε απλώς να κατανοήσουμε ο ένας τον άλλο βαθύτερα. Όπως και να 'χει όμως, δε σταματήσαμε. Συνεχίσαμε μέχρι τέλους.
Σχόλια