Ενημερωτικές δράσεις σε σχολεία

Εδώ και κάποια χρόνια σε πολλά σχολεία, πέρα από τους εκπαιδευτικούς, και άλλοι ενήλικοι συμμετέχουν στην εκπαίδευση των μαθητών. Μπορεί να είναι κάποιος ειδικός που τον κάλεσε το σχολείο για να τους ενημερώσει, μπορεί να είναι κάποιος ξεναγός σε ένα μουσείο, το αποτέλεσμα συνήθως είναι το ίδιο: αν τα λέγαμε εμείς, θα τα λέγαμε καλύτερα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια υπεύθυνη περιβαλλοντικού προγράμματος να λέει και να ξαναλέει σε μαθητές Πέμπτης για τον ρόλο της αιθανόλης στην προστασία του περιβάλλοντος. Ποτέ όμως δεν είπε στα παιδιά ότι η αιθανόλη είναι το οινόπνευμα...

Μέχρι πρόσφατα δε με είχε απασχολήσει ιδιαίτερα. Θεωρούσα ότι αυτές οι δράσεις δεν ήταν δική μου αρμοδιότητα. Άλλοι ήταν υπεύθυνοι για να τις σχεδιάσουν και να τις υλοποιήσουν. Κάποια στιγμή όμως συνειδητοποίησα ότι οι συγκεκριμένες ενημερωτικές προσπάθειες δεν είναι καθόλου ενημερωτικές· είναι βαθιά διδακτικές, πραγματικές διδασκαλίες, και άρα ποιος είναι οι αρμοδιότερος να τις πραγματοποιήσει από εμάς;

Το ξέρω ότι είναι μόδα, αλλά και ανάγκη, να εμπλέκονται κι άλλοι ενήλικοι στην εκπαίδευση των μαθητών· μα το θέμα είναι το αποτέλεσμα: μπορούν να διδάξουν όλοι; Γιατί να αναθέτουμε το βάρος της διδασκαλίας σε άλλους και να μην το αναλαμβάνουμε εμείς; Εμένα πιο λογικό μου φαίνεται να συνεργαζόμαστε με τον ειδικό για να καθορίσουμε το περιεχόμενο του μαθήματος και στη συνέχεια να το διδάσκουμε εμείς. Το ξέρω ότι είναι κουραστικό, είναι όμως αποτελεσματικό. Αλλιώς γιατί να το κάνουμε;