Από μια διαδικτυακή συζήτηση προέκυψε το εξής ερώτημα: ποιον κατηγορούμε για τη μειωμένη απόδοση των μαθητών; Τους εκπαιδευτικούς ή αναζητούμε τις αιτίες γενικότερα σε όλους τους παράγοντες που αφορούν την εκπαίδευση;
Προφανώς, η απόδοση του μαθητή εξαρτάται από το αναλυτικό πρόγραμμα, τα σχολικά βιβλία, την οικογένειά του, τη φτώχεια, το αν είναι μαθητής με ειδικές ανάγκες ή όχι, τη δουλειά των προηγούμενων εκπαιδευτικών και άλλα πολλά που δεν τα ελέγχουμε. Είναι σημαντικό ο εκπαιδευτικός να αναφέρεται και να συζητά τους συγκεκριμένους παράγοντες. Συνήθως όσοι είναι έξω από την εκπαίδευση δεν τους αναφέρουν καθόλου και αν δεν τους γνωστοποιήσουμε κι εμείς αδικούμε τους εαυτούς μας.
Ωστόσο, θεωρώ ότι όσο περισσότερο τους συζητάμε τόσο περισσότερο ξεχνάμε τον μόνο παράγοντα που μπορούμε να ελέγξουμε από όσους επηρεάζουν την απόδοση του μαθητή: τη διδασκαλία μας.
Ναι, για την απόδοση των μαθητών μας φταίμε και εμείς. Όσο καλύτεροι γινόμαστε τόσο καλύτερα αποδίδουν. Όσο περισσότερο προσπαθούμε τόσο περισσότερο βελτιώνονται. Δεν είναι εύκολο. Παλεύουμε εναντίον όλων των προαναφερόμενων παραγόντων, βαλλόμενοι από παντού, με πενιχρά μέσα: με όποιο κείμενο πέσει στα χέρια μας και αξίζει· με όσους συναδέλφους έχουν συνειδητοποιήσει ότι η δουλειά μας είναι ομαδικό και όχι ατομικό άθλημα και μας στηρίζουν.
Δεν είναι εύκολο να μπαίνεις στην τάξη και να κοιτάς στα μάτια τους μαθητές που δεν μπορείς να βοηθήσεις. Το μεγαλύτερο εμπόδιο για να τους βοηθήσουμε είναι να μην πιστεύουμε ότι μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά. Και τη δύναμη να κάνουμε τη διαφορά θα τη βρούμε ακριβώς εκεί: στα μάτια των μαθητών μας.
Προφανώς, η απόδοση του μαθητή εξαρτάται από το αναλυτικό πρόγραμμα, τα σχολικά βιβλία, την οικογένειά του, τη φτώχεια, το αν είναι μαθητής με ειδικές ανάγκες ή όχι, τη δουλειά των προηγούμενων εκπαιδευτικών και άλλα πολλά που δεν τα ελέγχουμε. Είναι σημαντικό ο εκπαιδευτικός να αναφέρεται και να συζητά τους συγκεκριμένους παράγοντες. Συνήθως όσοι είναι έξω από την εκπαίδευση δεν τους αναφέρουν καθόλου και αν δεν τους γνωστοποιήσουμε κι εμείς αδικούμε τους εαυτούς μας.
Ωστόσο, θεωρώ ότι όσο περισσότερο τους συζητάμε τόσο περισσότερο ξεχνάμε τον μόνο παράγοντα που μπορούμε να ελέγξουμε από όσους επηρεάζουν την απόδοση του μαθητή: τη διδασκαλία μας.
Ναι, για την απόδοση των μαθητών μας φταίμε και εμείς. Όσο καλύτεροι γινόμαστε τόσο καλύτερα αποδίδουν. Όσο περισσότερο προσπαθούμε τόσο περισσότερο βελτιώνονται. Δεν είναι εύκολο. Παλεύουμε εναντίον όλων των προαναφερόμενων παραγόντων, βαλλόμενοι από παντού, με πενιχρά μέσα: με όποιο κείμενο πέσει στα χέρια μας και αξίζει· με όσους συναδέλφους έχουν συνειδητοποιήσει ότι η δουλειά μας είναι ομαδικό και όχι ατομικό άθλημα και μας στηρίζουν.
Δεν είναι εύκολο να μπαίνεις στην τάξη και να κοιτάς στα μάτια τους μαθητές που δεν μπορείς να βοηθήσεις. Το μεγαλύτερο εμπόδιο για να τους βοηθήσουμε είναι να μην πιστεύουμε ότι μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά. Και τη δύναμη να κάνουμε τη διαφορά θα τη βρούμε ακριβώς εκεί: στα μάτια των μαθητών μας.
Σχόλια