«Δεν είναι το πισί· είναι να έχεις τη φλόγα!» μου είχε πει ο Σωτήρης Τερζίδης μια βραδιά πριν 5 χρόνια. «Φοβερό! Πρέπει να το γράψεις στο ιστολόγιο!» του απάντησα, μα δεν πρόλαβε...
Κανείς δεν μπορεί να μπει στο μυαλό ενός άλλου, είναι όμως φράση που αξίζει συζήτηση, αν και το πισί πλέον θεωρείται ξεπερασμένο. Φορητοί, κινητά, τάμπλετ πήραν τη θέση του. Μα όσο και να προοδεύει η τεχνολογία, μόνη της δε διδάσκει. Έχω διαδραστικό στην τάξη, αλλά τρέχω όπως κι όταν δεν είχα.
Πίσω από τη διδασκαλία, πίσω από την ποιότητά της, κρύβεται το πάθος. Οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά: το πόσο κοντά στέκεσαι στους μαθητές, το πώς τους μιλάς, το αν ελέγχεις ή όχι τι έχουν καταλάβει, το πώς το ελέγχεις, το αν τους στηρίζεις, το ποιους στηρίζεις, το πώς τους κοιτάς, όλα μετράνε. Δεν είναι τα πτυχία, τα χαρτιά, τα χρόνια υπηρεσίας, οι ώρες μελέτης· είναι να το έχεις μεράκι.
Είμαι σίγουρος ότι η φράση δεν αφορούσε τις Νέες Τεχνολογίες. Πολλοί είχαν παρεξηγήσει τον Σωτήρη. Ναι, από τη δεκαετία του ογδόντα ασχολούνταν με τους υπολογιστές. Ναι, το ιστολόγιό του ήταν γεμάτο τεχνολογία. Μα δεν ήταν το πάθος του. Το πραγματικό του πάθος ήταν ένα σχολείο στο οποίο θα κυριαρχούσε η δημιουργία, η ανακάλυψη, η έκφραση. Οι υπολογιστές ήταν απλώς το όχημα, ένα από τα πολλά που χρησιμοποιούσε στην τάξη. Τίποτε άλλο. Και δεν μπορείς να διδάσκεις τη δημιουργία, την ανακάλυψη, την έκφραση, αν δεν έχεις τη φλόγα.
ΥΓ
Φίλοι... δυσεύρετοι τύποι. Δεν τελειώνεις μαζί τους ακόμα κι όταν έρθει το τέλος...
Κανείς δεν μπορεί να μπει στο μυαλό ενός άλλου, είναι όμως φράση που αξίζει συζήτηση, αν και το πισί πλέον θεωρείται ξεπερασμένο. Φορητοί, κινητά, τάμπλετ πήραν τη θέση του. Μα όσο και να προοδεύει η τεχνολογία, μόνη της δε διδάσκει. Έχω διαδραστικό στην τάξη, αλλά τρέχω όπως κι όταν δεν είχα.
Πίσω από τη διδασκαλία, πίσω από την ποιότητά της, κρύβεται το πάθος. Οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά: το πόσο κοντά στέκεσαι στους μαθητές, το πώς τους μιλάς, το αν ελέγχεις ή όχι τι έχουν καταλάβει, το πώς το ελέγχεις, το αν τους στηρίζεις, το ποιους στηρίζεις, το πώς τους κοιτάς, όλα μετράνε. Δεν είναι τα πτυχία, τα χαρτιά, τα χρόνια υπηρεσίας, οι ώρες μελέτης· είναι να το έχεις μεράκι.
Είμαι σίγουρος ότι η φράση δεν αφορούσε τις Νέες Τεχνολογίες. Πολλοί είχαν παρεξηγήσει τον Σωτήρη. Ναι, από τη δεκαετία του ογδόντα ασχολούνταν με τους υπολογιστές. Ναι, το ιστολόγιό του ήταν γεμάτο τεχνολογία. Μα δεν ήταν το πάθος του. Το πραγματικό του πάθος ήταν ένα σχολείο στο οποίο θα κυριαρχούσε η δημιουργία, η ανακάλυψη, η έκφραση. Οι υπολογιστές ήταν απλώς το όχημα, ένα από τα πολλά που χρησιμοποιούσε στην τάξη. Τίποτε άλλο. Και δεν μπορείς να διδάσκεις τη δημιουργία, την ανακάλυψη, την έκφραση, αν δεν έχεις τη φλόγα.
ΥΓ
Φίλοι... δυσεύρετοι τύποι. Δεν τελειώνεις μαζί τους ακόμα κι όταν έρθει το τέλος...
Σχόλια