Κίνητρα στην εκπαίδευση

Ποινές, ποινές, ποινές. Η πρώτη σκέψη όλων μας για όποιον αποδίδει λιγότερο από το αναμενόμενο. Στον αντίποδα αμοιβές. Όποτε και όταν ο εργαζόμενος πιάνει ή ξεπερνά τις προσδοκίες μας. Έτσι θέλουμε να αξιολογούμε τους μαθητές. Έτσι θέλουμε να αξιολογούμε και τους εκπαιδευτικούς. Δίκαιο. Εδώ συμφωνούμε όλοι. Είναι όμως το καλύτερο δυνατό; Το παρακάτω βίντεο από το TED.com προτείνει μια διαφορετική προσέγγιση. Ριζοσπαστική, αποτελεσματική, μα κυρίως όμορφη.

Απολαύστε το και κυρίως σχολιάστε το. Μας αφορά όλους. (Το βίντεο έχει ελληνικούς υπότιτλους).



Αν δεν έχετε χρόνο να το δείτε, συνοπτικά αναφέρω ότι ο ομιλητής, στηριζόμενος στα πορίσματα των κοινωνικών επιστημών, προτείνει:

Α) Να εμπιστεύεσαι το άτομο που αξιολογείς, να του δίνεις χώρο να ανασάνει, να τον αφήνεις να δημιουργεί, να δρα αυτόνομα.

Β) Να του δίνεις την ευκαιρία να γίνει καλύτερος, να βελτιώνεται σε ό,τι θεωρεί αυτός σημαντικό.

Γ) Να δώσεις νόημα στην εργασία του. Να νιώθει πως ό,τι κάνει είναι αξιόλογο, ανώτερο από τον ίδιο, να νιώθει πως προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο.

Σχόλια

Ο χρήστης RNAman είπε…
Πάντως νομίζω πως το πιο σημαντικό στοιχείο που αναδεικνύεται είναι να αποβάλλουμε τον αιτιοκρατικό και δυαδικό τρόπο σκέψης που έχουμε χτίσει με τη βοήθεια των μαθηματικών και της φυσικής όλα αυτά τα χρόνια, και να κινηθούμε προς περισσότερο ολιστικές και πολυπαραγοντικές οπτικές. Που, πρώτον θα αναδεικνύουν περισσότερα από αυτά που φανταζόμαστε και δεύτερον (πιο σημαντικό για μένα) θα δίνουν τη δυνατότητα να παρουσιαστούν ακόμα και αυτά που δεν είχαμε φανταστεί.
Ο χρήστης Γιάννης Μιχαηλίδης είπε…
Επιβάλλεται. Εξάλλου η επιστήμη μας είναι η Παιδαγωγική, που είναι από τη φύση της ολιστική και πολυπαραγοντική, και όχι η Φυσική, η Χημεία κ.τ.λ.
Ο χρήστης RNAman είπε…
Έχεις δίκαιο. Απλά καλό είναι συχνά να το γράφουμε και να το βλέπουμε, για να μην το ξεχνάμε