Δημοσίευση Αξιολόγησης Εκπαιδευτικών

Δικαστήριο στη Νέα Υόρκη αποφάσισε να δημοσιοποιούνται οι αξιολογήσεις των εκπαιδευτικών. Ο Τάκης Μίχας δήλωσε ένθερμος οπαδός της απόφασης. Θέλει μάλιστα να το δει κι εδώ να εφαρμόζεται όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Τα βάζει δε εκ των προτέρων με τους πολιτικούς, επειδή θεωρεί ότι δε θα τολμήσουν να το πραγματοποιήσουν.

Εκ πρώτης όψεως φαίνεται να έχει δίκιο. Γιατί να μην δημοσιοποιούνται; Δημόσιοι υπάλληλοι δεν είμαστε; Δε δικαιούνται οι γονείς να ξέρουν την ποιότητα των εκπαιδευτικών των παιδιών τους; Δε θα αποτελέσει κίνητρο ή μάλλον φόβητρο για όλους μας;

Όχι. Ρίξτε μια ματιά σε αυτό το βίντεο και θα καταλάβετε γιατί. Από την άλλη, διαβλέπω μια αγιοποίηση της αξιολόγησης. Ποιος μας εγγυάται ότι θα είναι έγκυρη και αξιόπιστη; Κανείς. Για τους αμύητους, απλά αναφέρω ότι στην επιστήμη μια μέτρηση θεωρείται έγκυρη όταν το όργανο μέτρησης μετρά αυτό που ισχυρίζεται ότι μετρά• δεν είναι σίγουρο ότι το σύστημα αξιολόγησης πραγματικά θα βρίσκει τους άξιους εκπαιδευτικούς. Αξιόπιστο είναι ένα όργανο μέτρησης όταν δεν κάνει λάθη• όσες φορές και να μετρήσεις την ίδια ποσότητα, να βρίσκεις το ίδιο αποτέλεσμα. Ούτε αυτό είναι αυτονόητο στην εκπαιδευτική έρευνα. Τέλος, ποιος πιστεύει ότι θα είναι αθώα; Γιατί να μη λειτουργήσει ως όργανο χειραγώγησης και πειθαναγκασμού του εκπαιδευτικού κόσμου; Συνοψίζοντας, ισχυρίζομαι ότι όποιο σύστημα αξιολόγησης και να εφαρμοστεί, θα πρέπει πρώτα να αξιολογηθεί, και όχι να αντιμετωπιστούν τα πορίσματά του ως θέσφατα.

Εκτός της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, σημαντικό είναι να γίνουν έρευνες που θα εστιάζουν σε συγκεκριμένα ερωτήματα για το εκπαιδευτικό σύστημα. Λ.χ., τι ξέρουν, από αυτά που υποτίθεται ότι πρέπει να ξέρουν, τα παιδιά όταν τελειώνουν την Ε΄ Δημοτικού στα Μαθηματικά; Οι έρευνες αυτές, οι οποίες θα μοιάζουν περίπου με τις δημοσκοπήσεις, θα δημοσιεύονται με σκοπό να τροφοδοτήσουν τον δημόσιο διάλογο. Τα πορίσματά τους αλλά και οι ίδιες θα κρίνονται ως προς την αξιοπιστία τους και την εγκυρότητά τους.

Αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να αξιολογούμαστε. Προφανώς και πρέπει — αλλά πρέπει ταυτόχρονα να ελέγχεται και το σύστημα αξιολόγησης, κάτι που δε βλέπω να συζητιέται καθόλου. Αναμενόμενο από όσους αγνοούν βασικές αρχές της Επιστήμης.

Σχόλια

Ο χρήστης Elena Elliniadou είπε…
Δες λίγο και αυτόν τον σχολιασμό: http://chrisospetros75.blogspot.com/2012/02/blog-post_25.html?spref=fb
Ο χρήστης Elena Elliniadou είπε…
Προφανώς και πρέπει να αξιολογούμαστε! Αλλά η δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων μάλλον για διαπόμπευση μου κάνει παρά για κίνητρο ντροπής και άρα βελτίωσης του εκπαιδευτικού.
Γιατί και να έχει κάποιος χαμηλή βαθμολογία, τι; θα απαιτήσει ο γονιός να έχει το παιδί του άλλο δάσκαλο; ή μήπως έχει επιλογή να πάει το παιδί του σε άλλο δημόσιο σχολείο από εκείνο της γειτονιάς του;
Μακριά νυχτωμένος ο κ. Μίχας. Κανείς δε γίνεται καλύτερος αν του τονίζονται συνεχώς τα αρνητικά. Ποιος αξιολογεί, τι αξιολογεί και με ποια κριτήρια; Μήπως από τη στιγμή που πατάμε το πόδι στην τάξη δεν είμαστε μόνιμα και για πάντα αξιολογούμενοι από τους μαθητές μας, αυτόματα από τους γονείς τους και από τους συναδέλφους με σχετικά αλάνθαστα κριτήρια;
Κάτι τέτοιοι δημοσιογράφοι "πληγώνουν" το ήδη υποτιμημένο επάγγελμα του εκπαιδευτικού και μετά τους φταίει η εκπαίδευση...
Ο χρήστης Γιάννης Μιχαηλίδης είπε…
Συμφωνώ, Έλενα, με τα περισσότερα από αυτά που γράφεις. Η μόνη μου ένσταση αφορά τους γονείς και τα παιδιά. Δεν τους θεωρώ και ιδιαίτερα ικανούς κριτές. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι σε μια συνάντηση γονέων τσακώνονταν οι μισοί με τους άλλους μισούς, για το αν θα πρέπει να μαθαίνουν παπαγαλία την Ιστορία τα παιδιά τους! Οι γονείς όπως και οι μαθητές είναι ανομοιογενείς ομάδες με ελλιπέστατη παιδαγωγική κατάρτιση. Επομένως, οι κρίσεις τους δεν έχουν ισχυρή βάση.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
πιστεύω πως με λίγη πίσσα και λίγα πούπουλα η αξιολόγηση των εκπ/κων θα ήταν ακόμα πιο αποτελεσματική!!! :-Ρ

τζον-τζον
Ο χρήστης Γιάννης Μιχαηλίδης είπε…
Η αγχόνη είναι ακόμα καλύτερη...