Πραγματική πρόκληση σήμερα για το επάγγελμά μας αποτελούν οι μαθητές με Μ.Δ. Όλοι μας θέλουμε να τους βοηθήσουμε, αλλά δυστυχώς προσκρούουμε σε δύο μεγάλα εμπόδια. Την άγνοιά μας και τη συνύπαρξη αυτών των μαθητών με τους «φυσιολογικούς» μαθητές. Ακόμα και αν ξεπεραστεί το πρώτο εμπόδιο, οι ανάγκες των υπόλοιπων παιδιών μας συνθλίβουν.
Θαύματα σίγουρα δεν γίνονται. Χωρίς την υποστήριξη των γονιών και με την απουσία τμημάτων ένταξης η κατάσταση προμηνύεται δυσοίωνη. Αν δε, συνυπολογίσουμε και τη συχνή συνύπαρξη προβλημάτων συμπεριφοράς με τις Μ.Δ., τότε έχουμε ένα εκρηκτικό μίγμα στα χέρια του εκπαιδευτικού.
Είναι αυτή η εκρηκτική ύλη που με κάνει να τάσσομαι ανεπιφύλακτα υπέρ της άποψης πως ο δάσκαλος μπορεί να κάνει κάτι, έστω και απομονωμένος, για να βελτιώσει τα πράγματα. Δεν μιλώ για κάτι σπουδαίο, μα τουλάχιστον να μάθει στο παιδί τους μήνες αν δεν τους ξέρει ή τα ρήματα έστω.
Το στοίχημα για μένα, επομένως, δεν είναι τόσο η ενημέρωση των δασκάλων και γενικότερα των εκπαιδευτικών, αλλά η ένταξη των μαθητών αυτών μέσα στην τάξη. Η εύρεση τέτοιων διδακτικών πρακτικών που θα επιτρέψουν την ενσωμάτωσή τους.
Οι παρακάτω προτάσεις θέτουν, πιστεύω, τα θεμέλια για μια προσωρινή απάντηση του ερωτήματος:
Α) Πολύ καλή ενημέρωση από μέρους μας για να ξέρουμε τι κάνουμε.
Η αγάπη και το ενδιαφέρον από μόνα τους δεν αρκούν. Χρειάζονται ειδικές γνώσεις, τόσο διάγνωσης όσο και αντιμετώπισης, για να τα βγάλουμε πέρα. Ευτυχώς υπάρχουν πλέον αρκετά βιβλία, δύο από τα οποία αναφέρω στα post Μαθησιακές Δυσκολίες και όχι Τεμπελιά, Η ΔΥΣΛΕΞΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ, μέσω των οποίων μπορούμε να ενημερωθούμε επαρκώς. Επίσης, εδώ μπορείτε να βρείτε πολλά διαδικτυακά κείμενα σχετικά με τις μαθησιακές δυσκολίες.
Β) Δουλεύουμε όπως στα ολιγοθέσια σχολεία.
Εδώ πιστεύω πως βρίσκεται το κλειδί της όποιας, έστω και μικρής, επιτυχίας μας. Πρέπει να οργανώσουμε το μάθημά μας έτσι ώστε όταν η πλειοψηφία της τάξης κάνει κάποια σιωπηρή εργασία εμείς να στρέφουμε την προσοχή μας στα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες με δραστηριότητες αυστηρά εξατομικευμένες.
Γ) Χρησιμοποιούμε πρακτικές που στοχεύουν σε όλη την τάξη αλλά διευκολύνουν τους μαθητές με Μ.Δ.
Η παραπάνω μέθοδος, ας είμαστε ειλικρινείς, είναι επίπονη για τον εκπαιδευτικό, όσο καλή διάθεση και αν έχει. Επομένως, μια ακόμα χρήσιμη πρακτική είναι να προσαρμόσουμε τη διδασκαλία μας έτσι ώστε ό,τι κάνουμε για τους μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες να είναι χρήσιμο και για τους άλλους. Η κατασκευή ενός εννοιολογικού χάρτη είναι μια τέτοια δραστηριότητα.
Δ) Έχουμε σαφείς στόχους.
Δεν παρεμβαίνουμε για να παρέμβουμε. Πρώτα βρίσκουμε το πρόβλημα και μετά θέτουμε τους στόχους μας γι’ αυτά τα παιδιά. Δεν αρκεί απλώς να τους αναθέτουμε λιγότερη δουλειά. Η εργασία τους πρέπει να στοχεύει κάπου.
Ε) Αποδοχή του γεγονότος πως ό,τι και να κάνουμε - αφού είμαστε μόνοι μας - δε θα πετύχουμε αυτά που επιθυμούμε.
Οφείλουμε να κατανοήσουμε πως, όσο και να προσπαθήσουμε, τα αποτελέσματα θα είναι πιθανότατα πενιχρά. Ωστόσο, αξίζει να αγωνιστούμε για τους εξής λόγους:
α) Η μικρή βελτίωση είναι πολύ καλύτερη από τη στασιμότητα.
β) Συνήθως μειώνονται τα προβλήματα συμπεριφοράς.
γ) Είναι δυνατό να αποκτηθούν σημαντικές γνώσεις για τη ζωή του παιδιού π.χ. να μάθει τους μήνες, απλές πράξεις όπως 4 + 5 = 9 κ.α.
Θαύματα σίγουρα δεν γίνονται. Χωρίς την υποστήριξη των γονιών και με την απουσία τμημάτων ένταξης η κατάσταση προμηνύεται δυσοίωνη. Αν δε, συνυπολογίσουμε και τη συχνή συνύπαρξη προβλημάτων συμπεριφοράς με τις Μ.Δ., τότε έχουμε ένα εκρηκτικό μίγμα στα χέρια του εκπαιδευτικού.
Είναι αυτή η εκρηκτική ύλη που με κάνει να τάσσομαι ανεπιφύλακτα υπέρ της άποψης πως ο δάσκαλος μπορεί να κάνει κάτι, έστω και απομονωμένος, για να βελτιώσει τα πράγματα. Δεν μιλώ για κάτι σπουδαίο, μα τουλάχιστον να μάθει στο παιδί τους μήνες αν δεν τους ξέρει ή τα ρήματα έστω.
Το στοίχημα για μένα, επομένως, δεν είναι τόσο η ενημέρωση των δασκάλων και γενικότερα των εκπαιδευτικών, αλλά η ένταξη των μαθητών αυτών μέσα στην τάξη. Η εύρεση τέτοιων διδακτικών πρακτικών που θα επιτρέψουν την ενσωμάτωσή τους.
Οι παρακάτω προτάσεις θέτουν, πιστεύω, τα θεμέλια για μια προσωρινή απάντηση του ερωτήματος:
Α) Πολύ καλή ενημέρωση από μέρους μας για να ξέρουμε τι κάνουμε.
Η αγάπη και το ενδιαφέρον από μόνα τους δεν αρκούν. Χρειάζονται ειδικές γνώσεις, τόσο διάγνωσης όσο και αντιμετώπισης, για να τα βγάλουμε πέρα. Ευτυχώς υπάρχουν πλέον αρκετά βιβλία, δύο από τα οποία αναφέρω στα post Μαθησιακές Δυσκολίες και όχι Τεμπελιά, Η ΔΥΣΛΕΞΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ, μέσω των οποίων μπορούμε να ενημερωθούμε επαρκώς. Επίσης, εδώ μπορείτε να βρείτε πολλά διαδικτυακά κείμενα σχετικά με τις μαθησιακές δυσκολίες.
Β) Δουλεύουμε όπως στα ολιγοθέσια σχολεία.
Εδώ πιστεύω πως βρίσκεται το κλειδί της όποιας, έστω και μικρής, επιτυχίας μας. Πρέπει να οργανώσουμε το μάθημά μας έτσι ώστε όταν η πλειοψηφία της τάξης κάνει κάποια σιωπηρή εργασία εμείς να στρέφουμε την προσοχή μας στα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες με δραστηριότητες αυστηρά εξατομικευμένες.
Γ) Χρησιμοποιούμε πρακτικές που στοχεύουν σε όλη την τάξη αλλά διευκολύνουν τους μαθητές με Μ.Δ.
Η παραπάνω μέθοδος, ας είμαστε ειλικρινείς, είναι επίπονη για τον εκπαιδευτικό, όσο καλή διάθεση και αν έχει. Επομένως, μια ακόμα χρήσιμη πρακτική είναι να προσαρμόσουμε τη διδασκαλία μας έτσι ώστε ό,τι κάνουμε για τους μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες να είναι χρήσιμο και για τους άλλους. Η κατασκευή ενός εννοιολογικού χάρτη είναι μια τέτοια δραστηριότητα.
Δ) Έχουμε σαφείς στόχους.
Δεν παρεμβαίνουμε για να παρέμβουμε. Πρώτα βρίσκουμε το πρόβλημα και μετά θέτουμε τους στόχους μας γι’ αυτά τα παιδιά. Δεν αρκεί απλώς να τους αναθέτουμε λιγότερη δουλειά. Η εργασία τους πρέπει να στοχεύει κάπου.
Ε) Αποδοχή του γεγονότος πως ό,τι και να κάνουμε - αφού είμαστε μόνοι μας - δε θα πετύχουμε αυτά που επιθυμούμε.
Οφείλουμε να κατανοήσουμε πως, όσο και να προσπαθήσουμε, τα αποτελέσματα θα είναι πιθανότατα πενιχρά. Ωστόσο, αξίζει να αγωνιστούμε για τους εξής λόγους:
α) Η μικρή βελτίωση είναι πολύ καλύτερη από τη στασιμότητα.
β) Συνήθως μειώνονται τα προβλήματα συμπεριφοράς.
γ) Είναι δυνατό να αποκτηθούν σημαντικές γνώσεις για τη ζωή του παιδιού π.χ. να μάθει τους μήνες, απλές πράξεις όπως 4 + 5 = 9 κ.α.
Σχόλια