Μερικές σκέψεις σχετικά με την επιμόρφωση

Ορμώμενος από κάποια σχόλια για τα Χαρούμενα Μαθηματικά καταθέτω τις παρακάτω σκέψεις σαν ερεθίσματα για περαιτέρω προβληματισμό:

Α) Για να μπεις στο διδασκαλείο, αλλά και σε αρκετά μεταπτυχιακά προγράμματα, πρέπει να πρωτεύσεις σε εισαγωγικές εξετάσεις. Η απορία μου είναι απλή. Ποιοι έχουν περισσότερη ανάγκη την επιμόρφωση; Αυτοί που πέρασαν ή αυτοί που κόπηκαν στις εξετάσεις;

Β) Στην πράξη όσοι έχουν αρκετά τυπικά προσόντα (διδασκαλείο, μεταπτυχιακά, διδακτορικό) αποζητούν θέσεις μακριά από την τάξη, όπως διευθυντές, σύμβουλοι ή προϊστάμενοι. Επιμορφωνόμαστε για να απομακρυνθούμε από την καρδιά του επαγγέλματός μας;

Γ) Γιατί το ΥΠΕΠΘ δεν εκδίδει βιβλία τα οποία να αποστέλλονται δωρεάν σε όλα τα σχολεία σχετικά με φλέγοντα παιδαγωγικά – διδακτικά θέματα, όπως τρόπους διαμόρφωσης του μαθήματος ούτως ώστε να ενσωματωθούν στο μάθημα οι αλλοδαποί μαθητές ή οι μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες; Το κόστος δεν είναι υπερβολικό αλλά η συμβολή τους στην επιμόρφωση μπορεί να είναι ανεκτίμητη.

Δ) Για να επιτευχθεί η πολυδιαφημιζόμενη αυτοεπιμόρφωση, πρέπει να καταβληθούν χρήματα από την τσέπη του εκπαιδευτικού. Αντίθετα, αυτός που επιλέγει να μην αυτοεπιμορφωθεί στην ουσία εξοικονομεί χρήματα. Μήπως είμαστε το μόνο επάγγελμα που το να είσαι καλός συνεπάγεται να χάνεις χρήματα;