Κάθε χρόνο τέτοιες στιγμές αναλογίζομαι τι κερδίζουν οι μαθητές με τον τρόπο εορτασμού των εθνικών επετείων μας. Τι είναι τελικά μια εθνική επέτειος και τι οφέλη προσδοκούμε για τους μαθητές μας;
Όσον αφορά το πρώτο ερώτημα θυμάμαι πάντα μια φράση ενός καθηγητή μου: Οι γιορτές αυτές είναι μνήμη και μίμηση. Μαθαίνουμε δηλαδή για το παρελθόν και προσπαθούμε να προσαρμόσουμε τη γνώση αυτή στο παρόν. Άρα και οι εκπαιδευτικές μας προσδοκίες πρέπει να είναι αντίστοιχες.
Αυτό που με προβληματίζει, από τότε που μπήκα στην εκπαίδευση, είναι πως δε βλέπω να πραγματώνονται αυτοί οι δύο στόχοι. Βλέπω να καταβάλλονται πραγματικά φιλότιμες προσπάθειες από τους εκπαιδευτικούς για την προετοιμασία της γιορτής, ώρες να χάνονται, αλλά εν τέλει το αποτέλεσμα να είναι το ίδιο. Τα παιδιά να παραμένουν τραγικά ανιστόρητα.
Τι θα μπορούσε να μας βγάλει από αυτό το αδιέξοδο; Πραγματικά δεν ξέρω. Θεωρώ όμως πως οι σχολικές εορτές έχουν καθηλωθεί σε ένα πρότυπο από το οποίο η έξοδος δεν είναι εύκολη.
Σχόλια