Ο δάσκαλος

Χρόνια τώρα σκέφτομαι πως θα 'θελα να 'βρισκα γραφιά, από αυτούς που ξέρουν να διαλέγουν τις λέξεις, να γράψει αυτά που νιώθω για το επάγγελμά μου. Να βρίσκει τη λέξη, να τη βάζει στη θέση που της ταιριάζει, να λαθεύει σπάνια· κι όταν λαθεύει, να λαθεύει ωραία. Δε θέλω υπερβολές· μόνον αλήθειες. Για το πώς μπορείς να χαίρεσαι γι' αυτούς που μαθαίνουν, να βασανίζεσαι γι' αυτούς που δε μαθαίνουν. Να πει δυο πράγματα γι' αυτήν τη χαρμολύπη.

Να πει πως ο δάσκαλος, κάθε δάσκαλος, δε θέλει να έχει αποτυχίες. Κι όμως, θα έχει κάθε χρόνο… πως ό,τι κι αν κάνει, όση χαρά και να αισθανθεί από τα επιτεύγματά του, πάντα θα είναι περιορισμένη. Κάποιος ή κάποιοι θα την περιορίζουν.

Να πει πως καθένας το αντιμετωπίζει διαφορετικά. Άλλος αδιαφορεί, άλλος σκάει, άλλος προσπαθεί περισσότερο, άλλος ποιος ξέρει τι…

Να πει πως να… κάτι βαθύτερο είναι τελικά αυτό που τόνε καίει. Να φταίει αυτός ή να μη φταίει;