Το 2006 άλλαξαν τα βιβλία των μαθηματικών του Δημοτικού. Δόθηκε έμφαση στις νοερές πράξεις, στα μοτίβα, στις στρατηγικές επίλυσης προβλημάτων, στην εκμάθηση των μαθηματικών εννοιών. Υπήρξε μια περίοδος προσαρμογής, αλλά δεν πιστεύω κανένας να νοσταλγεί πλέον τα παλιά διδακτικά εγχειρίδια.
Δε διαφωνώ με τις αλλαγές. Ωστόσο, πιστεύω ότι λείπει η συστηματική διδασκαλία των 4 πράξεων. Κάπου οι συγγραφείς, προσπαθώντας να τονίσουν τις στρατηγικές επίλυσης προβλημάτων, τις παραμέλησαν. Έδωσαν έμφαση σε πολύπλοκα προβλήματα με τα οποία θεώρησαν, υποθέτω, ότι θα ανάγκαζαν τους δασκάλους να εισαγάγουν στρατηγικές παραμελημένες ως τότε στα ελληνικά σχολεία. Δε δημιούργησαν όμως ενότητες στις οποίες οι μαθητές θα μελετούσαν συστηματικά το πότε κάνουμε κάθε πράξη.
Μπορεί σε μας τους μεγάλους να φαίνεται μια απλή διαδικασία η εκμάθησή τους, η πραγματικότητα όμως είναι τελείως διαφορετική. Υπάρχουν 12 διαφορετικοί τύποι προβλημάτων που αφορούν την πρόσθεση και την αφαίρεση και περίπου άλλοι τόσοι που αφορούν τον πολλαπλασιασμό και τη διαίρεση. Φυσικά, όταν μπαίνουν στο παιχνίδι τα κλάσματα και οι δεκαδικοί τα πράγματα δυσκολεύουν, αφού αλλάζουν οι έννοιες του πολλαπλασιασμού και της διαίρεσης. Ακόμα και το πότε κάνεις αφαίρεση κλασμάτων και πότε πολλαπλασιασμό είναι ένα ζήτημα που μπερδεύει τους μικρούς μαθητές. Δυσκολεύουν, επίσης, όταν εισαχθούν τα χρήματα, το κέρδος και η ζημία, το μεικτό βάρος, το απόβαρο, το καθαρό βάρος, οι μονάδες μέτρησης κ.τ.λ. Τέλος, σημαντικό ρόλο παίζει η γλώσσα του προβλήματος, το πόσες πράξεις θέλει για να λυθεί και άλλα πολλά...
Το αποτέλεσμα απλό: ακόμα και καλοί μαθητές δυσκολεύονται να καταλάβουν πότε κάνουμε διαίρεση και πότε πολλαπλασιασμό στις μεγάλες τάξεις του Δημοτικού. Προφανώς, μέρος της ευθύνης το έχουν οι δάσκαλοι, αλλά και τα βιβλία δεν είναι άμοιρα ευθυνών. Η γνώμη μου είναι ότι οι δάσκαλοι των μικρών τάξεων, αντί να επικεντρώνονται στα πολύπλοκα προβλήματα των βιβλίων, ειδικά της Δευτέρας, προτιμότερο είναι να διδάσκουν αρχικά προβλήματα της μιας πράξης και μετά των δύο (ανάλογα πάντα με το επίπεδο των μαθητών), προκειμένου να εμπεδώσουν οι μαθητές τις έννοιες των 4 πράξεων. Αν αποκτήσουν καλή βάση, τότε πιο εύκολα μπορούν να εισαχθούν σε πολύπλοκα προβλήματα που απαιτούν στρατηγικές επίλυσης προβλημάτων.
Δε διαφωνώ με τις αλλαγές. Ωστόσο, πιστεύω ότι λείπει η συστηματική διδασκαλία των 4 πράξεων. Κάπου οι συγγραφείς, προσπαθώντας να τονίσουν τις στρατηγικές επίλυσης προβλημάτων, τις παραμέλησαν. Έδωσαν έμφαση σε πολύπλοκα προβλήματα με τα οποία θεώρησαν, υποθέτω, ότι θα ανάγκαζαν τους δασκάλους να εισαγάγουν στρατηγικές παραμελημένες ως τότε στα ελληνικά σχολεία. Δε δημιούργησαν όμως ενότητες στις οποίες οι μαθητές θα μελετούσαν συστηματικά το πότε κάνουμε κάθε πράξη.
Μπορεί σε μας τους μεγάλους να φαίνεται μια απλή διαδικασία η εκμάθησή τους, η πραγματικότητα όμως είναι τελείως διαφορετική. Υπάρχουν 12 διαφορετικοί τύποι προβλημάτων που αφορούν την πρόσθεση και την αφαίρεση και περίπου άλλοι τόσοι που αφορούν τον πολλαπλασιασμό και τη διαίρεση. Φυσικά, όταν μπαίνουν στο παιχνίδι τα κλάσματα και οι δεκαδικοί τα πράγματα δυσκολεύουν, αφού αλλάζουν οι έννοιες του πολλαπλασιασμού και της διαίρεσης. Ακόμα και το πότε κάνεις αφαίρεση κλασμάτων και πότε πολλαπλασιασμό είναι ένα ζήτημα που μπερδεύει τους μικρούς μαθητές. Δυσκολεύουν, επίσης, όταν εισαχθούν τα χρήματα, το κέρδος και η ζημία, το μεικτό βάρος, το απόβαρο, το καθαρό βάρος, οι μονάδες μέτρησης κ.τ.λ. Τέλος, σημαντικό ρόλο παίζει η γλώσσα του προβλήματος, το πόσες πράξεις θέλει για να λυθεί και άλλα πολλά...
Το αποτέλεσμα απλό: ακόμα και καλοί μαθητές δυσκολεύονται να καταλάβουν πότε κάνουμε διαίρεση και πότε πολλαπλασιασμό στις μεγάλες τάξεις του Δημοτικού. Προφανώς, μέρος της ευθύνης το έχουν οι δάσκαλοι, αλλά και τα βιβλία δεν είναι άμοιρα ευθυνών. Η γνώμη μου είναι ότι οι δάσκαλοι των μικρών τάξεων, αντί να επικεντρώνονται στα πολύπλοκα προβλήματα των βιβλίων, ειδικά της Δευτέρας, προτιμότερο είναι να διδάσκουν αρχικά προβλήματα της μιας πράξης και μετά των δύο (ανάλογα πάντα με το επίπεδο των μαθητών), προκειμένου να εμπεδώσουν οι μαθητές τις έννοιες των 4 πράξεων. Αν αποκτήσουν καλή βάση, τότε πιο εύκολα μπορούν να εισαχθούν σε πολύπλοκα προβλήματα που απαιτούν στρατηγικές επίλυσης προβλημάτων.
Σχόλια