Το όραμά μου για το σχολείο είναι απλό: ένας χώρος όπου εξειδικευμένοι επιστήμονες ασχολούνται με την εκπαίδευση των παιδιών και όλα τα συμπαρομαρτούντα. Ο διευθυντής δεν είναι ο αρχηγός, αλλά ο συντονιστής, ο εμψυχωτής της συνεργασίας όλων των επιστημόνων προκειμένου να μεγιστοποιηθεί το αποτέλεσμα της προσπάθειάς τους. Επομένως, δεν μπορώ να δω καταλληλότερο για να επιλέξει τον διευθυντή της σχολικής μονάδας από τον ίδιο τον εκπαιδευτικό.
Η γνώμη μου είναι ότι όσοι ενοχλούνται το κάνουν για τρεις λόγους: ο πρώτος είναι το συμφέρον. Αν είσαι ήδη διευθυντής γιατί να θες αλλαγές; Γιατί να υποστηρίξεις μια διαδικασία που εμπεριέχει μια άμεση αξιολόγησή σου, με κίνδυνο να χάσεις τη λίγο ως πολύ εξασφαλισμένη θέση σου; Λογικό είναι να διαμαρτύρεσαι, κι εγώ το ίδιο θα έκανα αν ήμουν στη θέση τους. Δεν είμαι όμως και έχω πληρώσει πολλές φορές τις αδυναμίες του υπάρχοντος συστήματος, άρα γιατί να μη ζητάω κι εγώ με τη σειρά μου να αλλάξει; Γιατί να μη ζητάω να φέρω την ευθύνη εγώ και οι συνάδελφοί μου, αφού εμείς θα υποστούμε τις συνέπειες της ψήφου μας;
Ο δεύτερος λόγος είναι η υποτίμηση του επαγγέλματός μας. Δυστυχώς πολλοί συνάδελφοι έχουν πειστεί ότι είμαστε όντως ανίκανοι να επιλέξουμε σωστά. Είτε το λένε φανερά είτε κεκαλυμμένα τα λόγια τους αυτό φανερώνουν. Δηλώσεις όπως: «Θα σκοτωνόμαστε μεταξύ μας τώρα» αυτό αποκαλύπτουν. Έλλειψη αυτοπεποίθησης. Δεν αμφισβητούμε την ικανότητά μας να συμμετέχουμε στις εθνικές εκλογές. Αμφισβητούμε όμως την ικανότητά μας να ψηφίζουμε για διευθυντή. Αν είναι δυνατόν! Καιρός να αλλάξει η συγκεκριμένη στάση κι ένας τρόπος είναι και η προτεινόμενη αλλαγή.
Ο τρίτος λόγος είναι η μειωμένη δημοκρατική συνείδηση όλων μας. Αν και είμαστε δημοκρατικό κράτος, παντού υπάρχουν ιεραρχικές δομές που αναδύονται μέσα από μη δημοκρατικές διαδικασίες.Έχουμε εθιστεί σε αυτό. Λογικό είναι μια αριστερή κυβέρνηση να δοκιμάζει διαδικασίες που εμπνέονται από την άμεση δημοκρατία. Αν δεν το κάνουν κι αυτοί ποιοι θα το κάνουν; Λογικό είναι να μας ξενίζει, μιας και είναι κάτι πρωτόγνωρο για μας. Πριν όμως το καταδικάσουμε με όλο μας το είναι, δε βλάπτει να το δοκιμάσουμε και λίγο. Τουλάχιστον, για τα ελληνικά δεδομένα, είναι πρωτότυπο. Κι αν αποτύχει, δε θα είμαστε κι άμοιροι ευθυνών. Δε βλάπτει να αισθάνεσαι πού και πού συνυπεύθυνος και για μια αποτυχία. Μπορεί και να σε βοηθήσει να γίνεις καλύτερος. Αρκεί να αναλάβεις τις ευθύνες που σου αναλογούν.
Η γνώμη μου είναι ότι όσοι ενοχλούνται το κάνουν για τρεις λόγους: ο πρώτος είναι το συμφέρον. Αν είσαι ήδη διευθυντής γιατί να θες αλλαγές; Γιατί να υποστηρίξεις μια διαδικασία που εμπεριέχει μια άμεση αξιολόγησή σου, με κίνδυνο να χάσεις τη λίγο ως πολύ εξασφαλισμένη θέση σου; Λογικό είναι να διαμαρτύρεσαι, κι εγώ το ίδιο θα έκανα αν ήμουν στη θέση τους. Δεν είμαι όμως και έχω πληρώσει πολλές φορές τις αδυναμίες του υπάρχοντος συστήματος, άρα γιατί να μη ζητάω κι εγώ με τη σειρά μου να αλλάξει; Γιατί να μη ζητάω να φέρω την ευθύνη εγώ και οι συνάδελφοί μου, αφού εμείς θα υποστούμε τις συνέπειες της ψήφου μας;
Ο δεύτερος λόγος είναι η υποτίμηση του επαγγέλματός μας. Δυστυχώς πολλοί συνάδελφοι έχουν πειστεί ότι είμαστε όντως ανίκανοι να επιλέξουμε σωστά. Είτε το λένε φανερά είτε κεκαλυμμένα τα λόγια τους αυτό φανερώνουν. Δηλώσεις όπως: «Θα σκοτωνόμαστε μεταξύ μας τώρα» αυτό αποκαλύπτουν. Έλλειψη αυτοπεποίθησης. Δεν αμφισβητούμε την ικανότητά μας να συμμετέχουμε στις εθνικές εκλογές. Αμφισβητούμε όμως την ικανότητά μας να ψηφίζουμε για διευθυντή. Αν είναι δυνατόν! Καιρός να αλλάξει η συγκεκριμένη στάση κι ένας τρόπος είναι και η προτεινόμενη αλλαγή.
Ο τρίτος λόγος είναι η μειωμένη δημοκρατική συνείδηση όλων μας. Αν και είμαστε δημοκρατικό κράτος, παντού υπάρχουν ιεραρχικές δομές που αναδύονται μέσα από μη δημοκρατικές διαδικασίες.Έχουμε εθιστεί σε αυτό. Λογικό είναι μια αριστερή κυβέρνηση να δοκιμάζει διαδικασίες που εμπνέονται από την άμεση δημοκρατία. Αν δεν το κάνουν κι αυτοί ποιοι θα το κάνουν; Λογικό είναι να μας ξενίζει, μιας και είναι κάτι πρωτόγνωρο για μας. Πριν όμως το καταδικάσουμε με όλο μας το είναι, δε βλάπτει να το δοκιμάσουμε και λίγο. Τουλάχιστον, για τα ελληνικά δεδομένα, είναι πρωτότυπο. Κι αν αποτύχει, δε θα είμαστε κι άμοιροι ευθυνών. Δε βλάπτει να αισθάνεσαι πού και πού συνυπεύθυνος και για μια αποτυχία. Μπορεί και να σε βοηθήσει να γίνεις καλύτερος. Αρκεί να αναλάβεις τις ευθύνες που σου αναλογούν.
Σχόλια
Τα κριτήρια επιλογής του διευθυντή θα είναι επιστημονικά, φιλικά, συμφεροντολογικά;
Δε σε ρωτάω ως διευθύντρια, γιατί δεν ανησυχώ ούτε για τη θέση μου, ούτε για την τύχη μου.
Όπως εσύ έχεις πληρώσεις όπως λες την ανεπάρκεια του συστήματος, κι οι διευθυντές έχουν πληρώσει την έλλειψη ικανών συνεργατών.
Άμοιροι ευθυνών δεν είμαστε ποτέ. Ούτε για τις μέχρι τώρα επιλογές και διαλογές στελεχών και εκπαιδευτικών.
Ορθό να έχει άποψη και ο ΣΔ. Θα αποφεύγονταν πολλές δυστυχίες και αστοχίες στις θέσεις αυτές.
Τα κριτήρια όμως; ποια θα είναι; πώς θα γίνει το όλο εγχείρημα;
Μήπως το υπουργείο να αναλάβει την ευθύνη ότι δεν προλαβαίνει να διενεργήσει κρίσεις αλλά ούτε θέλει να πάρει την ευθύνη της παράτασης και πετάει πιλοτικά το μπαλάκι στα σχολεία για ένα χρόνο;
Υπάρχει προηγούμενη βιβλιογραφική έρευνα, ένδειξη αποτελεσματικότητας τέτοιου εγχειρήματος σε άλλη χώρα, ή είναι εφεύρεση ανάγκης;
Τη δόξα της θέσης πολλοί εζήλεψαν, τα κάρβουνα όμως που τη συνοδεύουν; δύσκολα βάζει κανείς το κεφάλι του στον ντορβά.
Αλλά με προκαλείς.
Σαφέστατα υποεκπαίδευση. Και πού να το πρωτοπείς;
Αισθάνομαι στο σχολείο σαν την αρένα του Κολοσσαίου.
Οι γονείς ανάλογα με τη μέρα τους και τις δράσεις σου σηκώνουν τους αντίχειρες πάνω ή κάτω.
Όσο δε λείπουν δάσκαλοι και το πάρκιν καλά κρατεί και η διδασκαλία εντάξει, όλα καλά περίπου.
Μόλις διαταραχτεί η ησυχία τους, δημιουργηθεί κενό, παρθεί απόφαση Συλλόγου και αλλαγή που επιβαρύνει μερικώς όλους αλλά δίκαια, ξεσηκωμός και επανάσταση. Βασιλικότεροι του βασιλέως. Αυτοί να ειδοποιήσουν στη διεύθυνση, να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, να πάρουν τα όπλα να πολεμήσουν τον εχθρό.
Αντίχειρες κάτω φυσικά.
Εξακολουθεί το σχολείο να είναι ο πρώτος φορέας που λούζεται τα αποτελέσματα της κρίσης, των εκλογών, των πολιτικών επιλογών, των πρόχειρων αποφάσεων του υπουργείου. Μηδενική πρόβλεψη, πρόλειψη, κι εμείς (εννοώντας όλους τους εκπαιδευτικούς) να κρατάμε τα σχολεία με όποιο κόστος.
(και μένα μου λείπει. Και οι αναρτήσεις και οι φωτιές από τα σχόλια από κάτω).
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται με σχετική πλειοψηφία (κάτω από 150 ψήφους), αν δεν εκλεγεί με απόλυτη (πάνω από 150 ψήφους). Δε βλέπω γιατί να μη χρησιμοποιηθεί ένα παρόμοιο κριτήριο και για τους διευθυντές.