Συνήθως σκέφτομαι μια καλή ιδέα, ενθουσιάζομαι, τη σχεδιάζω λεπτομερώς και στο τέλος έντρομος την εγκαταλείπω... λίγες ιδέες δοκιμάζω πραγματικά κι ακόμα λιγότερες αποδεικνύονται πετυχημένες. Δυστυχώς, οι περισσότερες μένουν στο ράφι λόγω δειλίας...
Για να γίνεις καλός δάσκαλος απαιτούνται πολλά: διάβασμα (πολύ, όχι λίγο), πάθος για τη δουλειά, στήριξη κ.τ.λ. Μα πιστεύω πως στο βάθος υπάρχει κάτι σημαντικότερο: το θάρρος να αλλάξεις τον εαυτό σου. Στην πραγματικότητα ο καλός δάσκαλος έχει μια και μόνη ξεχωριστή ικανότητα. Παλεύει συχνότερα με τον εαυτό του από μας. Έχει τα κότσια να το κάνει; Του αρέσει; Σφίγγει τα δόντια του για πιο πολλή ώρα; Δεν ξέρω... ξέρω ότι αν δε σου αρέσει, αν δεν τολμάς να βλέπεις τα λάθη σου, αν δεν έχεις το θάρρος να αλλάξεις, δεν πας πουθενά. Στάσιμος μένεις, κατηγορείς τους πάντες και μέχρι εκεί...
Σχόλια