Σχόλια για την επιμόρφωση

Διάβαζα μια έρευνα (εδώ στη σελίδα 338) στην οποία ο στόχος ήταν να μελετηθεί κατά πόσο μια συγκεκριμένη μέθοδος διδασκαλίας βοηθά τους μαθητές να κατανοήσουν την κεντρική θέση που έχει ο διάλογος στην ανάπτυξη της επιστήμης. Πριν τη διδασκαλία το 17% των μαθητών έπιαναν τον επιθυμητό στόχο, ενώ μετά τη διδασκαλία το ποστοστό ανέβηκε στο 36%. Το ασφαλές συμπέρασμα είναι ότι υπήρξε βελτίωση.

Σε εκείνο το σημείο σταμάτησα την ανάγνωση. Δε με ενδιέφερε να ασκήσω κριτική. Δέχτηκα ότι όλα είναι αλήθεια. Φαντάστηκα, λοιπόν, μια επιμόρφωση. Ο επιμορφωτής, γεμάτος ενθουσιασμό, κηρύττει τα θετικά της συγκεκριμένης μεθόδου. Το πώς αναπτύσσεται η κριτική σκέψη κ.τ.λ. Κι όλοι εμείς οι επιμορφούμενοι προσπαθούμε να την κατανοήσουμε, να την συγκρατήσουμε και, αν πάνε καλά τα πράγματα, να την εφαρμόσουμε επιτυχώς.

Στη συνέχεια, πρόσεξα τα ποσοστά. Από τη μια μεριά 17%, από την άλλη 36%. Σε μια τάξη 20 μαθητών το πρώτο ποσοστό αντιστοιχεί σε 4 μαθητές, το δεύτερο σε 8... ή αλλιώς ήξεραν κάτι 4 μαθητές και με την καινούρια μέθοδο το έμαθαν κι άλλοι τέσσερις... τι σημαίνει αυτό; Να έχεις Πρώτη Δημοτικού με 20 μαθητές και να μαθαίνουν να διαβάζουν οι 4 ή να διδάσκεις κάθετη διαίρεση στην Τρίτη Δημοτικού σε 20 παιδιά και να μαθαίνουν τα τέσσερα... ποιος δάσκαλος θα ενθουσιαζόταν; Κανείς!

Είναι απαραίτητο να ενημερώνεσαι για νέες υποσχόμενες διδακτικές πρακτικές. Πιο σημαντικό είναι όμως με κάποιον τρόπο να γνωρίζεις και την αποτελεσματικότητά τους. Για να είμαι δίκαιος, η συγκεκριμένη μέθοδος εφαρμόστηκε μόνο 3 βδομάδες. Αλλάζει κάτι; Μπορεί ναι, μπορεί όχι. Δεν ξέρω, απαιτείται έρευνα. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι αν δεν προσέξεις καλά τους αριθμούς το πιθανότερο είναι να κατακρίνεις κάτι επειδή πίστεψες υπερβολικά σε αυτό. Όπως και να 'χει βελτιωτικές προτάσεις είναι, δεν είναι πανάκεια. Καλό είναι να το έχουμε κατά νου...