ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥ

Θυμάμαι το καλοκαίρι μονοπωλούσε τις εκπαιδευτικές συζητήσεις  η απόφαση να κληρώνεται ο σημαιοφόρος στην Ε΄ Δημοτικού από το σύνολο των μαθητών της τάξης. Για να είμαι ειλικρινής το θεωρούσα και το θεωρώ ασήμαντο θέμα. Πάρα ταύτα,  συμμετείχα κι εγώ σε αρκετές από αυτές τις συζητήσεις. Το κίνητρό μου δεν ήταν πολιτικό·  δεν επιθυμούσα να υποστηρίξω την κυβέρνηση. Ήταν βαθύτερο:  δεν μου άρεσε ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπιζαν τον μαθητή που τεμπελιάζει όσοι διαφωνούσαν με την κυβερνητική πολιτική. Όλη αυτή η αντιμετώπιση κάποια στιγμή μου θύμισε τα κόμικς της Μάρβελ. Εκεί όπου ο κακός πρέπει να τιμωρηθεί από τον καλό, μιας και δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική. Δεν νομίζω σε κανένα κόμικς κάποιος κακός να μετάνιωσε και να επιχείρησε να επανορθώσει. Παρουσιάζονται όλοι αδιόρθωτοι και το μόνο που τους αξίζει είναι η παραδειγματική τιμωρία. Μόνο που εδώ έχουμε να κάνουμε με παιδιά και όχι με εγκληματίες. Το πραγματικό ερώτημα, επομένως, είναι αν διορθώνεται η κατάσταση από τον

Την περσινή χρονιά είχα Α΄ και παράλληλα δίδασκα Κοινωνική και Πολιτική Αγωγή σε ένα τμήμα Ε΄. Όταν έχω Α΄ διαλέγω και ένα μάθημα σε μεγάλη τάξη, για να έχω την ευκαιρία να κάνω κάτι διαφορετικό. Κάποια στιγμή, λοιπόν, σκέφτηκα: «Γιατί να μην φτιάξουν μια μικρή αφήγηση για ένα φανταστικό δυστοπικό κράτος στο οποίο το καθεστώς ανατρέπεται και τελικά δημιουργείται ένα ουτοπικό κράτος;». Μου άρεσε. Υπάρχουν τρεις βασικές έννοιες στην Κοινωνική και Πολιτική Αγωγή: το πολίτευμα, οι τρεις εξουσίες, το κράτος. Για να δημιουργήσουν το αφήγημα, οι μαθητές έπρεπε να ασχοληθούν και με τις τρεις. Ταυτόχρονα, σε όλη τη διαδικασία έπρεπε να λαμβάνουν ποικίλες αποφάσεις, οπότε ήταν μια καλή ευκαιρία να ακολουθήσουν την πορεία λήψης αποφάσεων που προτείνει το σχολικό βιβλίο. Προφανώς, η προσέγγιση ήταν επιφανειακή. Πόσο βαθιά να πας με παιδιά Ε΄ Δημοτικού; Πάρα ταύτα, καταφέραμε να ξαναθυμηθούμε ότι το κράτος απαρτίζεται από τρία στοιχεία — χώρα, λαό, εξουσία — και πως τώρα ήταν η ώρα να διαμορφώ