ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥ

Με τα χρόνια γίνεται ρουτίνα η διδασκαλία διαφόρων εννοιών και δεξιοτήτων . Δεν είναι κακό· σου επιτρέπει να αφοσιωθείς σε άλλους τομείς στους οποίους στην παρούσα φάση υστερείς. Με τα χρόνια όμως εμφανίζονται μαθητές που αποδεικνύουν τις ρουτίνες σου ανεπαρκείς και σε αναγκάζουν να βάλεις κάτι άλλο στη θέση τους. Έτσι την έπαθα κι εγώ με τη διδασκαλία της μετατροπής των μεικτών σε κλάσματα και τούμπαλιν. Χρόνια χρησιμοποιούσα οπτικές απεικονίσεις για να κατανοήσουν τη διαδικασία και να μην παπαγαλίζουν τον αλγόριθμο μετατροπής. Ήμουν ευχαριστημένος, μέχρι που σε μια τάξη κάποιοι μαθητές δεν τον μάθαιναν με τίποτα. Συνειδητοποίησα ότι δεν έφταιγε ο αλγόριθμος· αδυνατούσαν να κατανοήσουν τη γραπτή αναπαράσταση του μεικτού και του κλάσματος. Όπως και να τα εξηγούσα, την επόμενη μέρα τα ξεχνούσαν όλα. Δεν είχαν ιδέα τι σήμαινε ο αριθμητής και τι ο παρονομαστής. Επινόησα, επομένως, ένα παραμύθι για να την καταλάβουν. Εννοείται πως δεν απέφυγα την εξάσκηση, αλλά πλέον η γραπτή αναπαράστ

Η τελευταία πρακτική που αναλύεται στο βιβλίο Powerful Teaching: Unleash the Science of Learning είναι η μεταγνωστική ανατροφοδότηση (feedback-driven metacognition). Ουσιαστικά σημαίνει δύο πράγματα: Α) Πες στον μαθητή πώς τα πήγε Πρόκειται για την κλασική ανατροφοδότηση. Ο εκπαιδευτικός αναφέρει στον μαθητή πώς τα πάει είτε αμέσως είτε κάποια άλλη στιγμή. Δύο είναι οι αποτελεσματικότεροι τρόποι ανατροφοδότησης: να αναφέρει απλώς ότι η απάντηση είναι σωστή ή λάθος· να εξηγεί γιατί η απάντηση είναι σωστή ή λάθος. Και οι δύο τρόποι είναι σωστοί. Ο πρώτος είναι πιο γρήγορος· ο δεύτερος πιο αποτελεσματικός. Ανάλογα με τον χρόνο που έχεις στη διάθεσή σου τους χρησιμοποιείς. Το σημαντικό είναι να θυμάσαι ότι η ανατροφοδότηση πρέπει να υπάρχει και στις σωστές απαντήσεις. Να λες δηλαδή στον μαθητή ότι απάντησε σωστά, ενίοτε εξηγώντας και το γιατί. Κομβικής σημασίας είναι να εξηγείς συχνά-πυκνά στους μαθητές ότι με τα λάθη μαθαίνουμε και είναι μέρος της μαθησιακής διαδικασίας